Sojuz 7KT-OK – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sojuz 7KT-OK (z prawej) i stacja Salut 1 | |
Inne nazwy | Sojuz 7K-OKS |
---|---|
Producent | |
Operator | |
Państwo pochodzenia | |
Zastosowanie | Lot 1-3 osób do stacji orbitalnej |
Poprzednik | |
Następca | |
Produkcja | |
Stan obecny | wycofany |
Liczba wszystkich lotów | 2 |
Liczba udanych lotów | 1 |
Liczba nieudanych lotów | 1 |
Pierwszy lot | 23 kwietnia 1971 (Sojuz 10) |
Ostatni lot | 6 czerwca 1971 (Sojuz 11) |
Dane techniczne | |
Masa | 6590 (6290 bez paliwa) kg |
Zasilanie |
Sojuz 7KT-OK (ros. Союэ 7КТ-ОК) – radziecki statek kosmiczny przeznaczony do lotów załogowych. Został zaprojektowany w celu transportu załogi na pierwszą stacji kosmiczną, Salut 1 („Т” w oznaczeniu znaczy транспортный – transportowy).
Statki tej wersji posiadały nowy port cumowniczy typu SSWP i umożliwiały przejście załogi z modułu orbitalnego na pokład bazy orbitalnej. Odbyły się dwa loty załogowe, w pierwszym z nich kosmonautom nie udało się dostać na pokład stacji, natomiast drugi przebiegał pomyślnie aż do odłączenia od stacji Salut. W wyniku dekompresji statku trzyosobowa załoga Sojuza 11 udusiła się. Tragedia wymusiła rewizję projektu i wprowadzenie lepszych systemów podtrzymywania życia; statki Sojuz 7KT-OK zostały zastąpione przez Sojuzy drugiej generacji, Sojuz 7K-T.
Loty załogowe[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Soyuz 7KT-OK. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2015-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-22)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (dostępna także wersja PDF)