مکتب نوفیثاغورسی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مکتب نوفیثاغورسی (Neopythagoreanism) مکتبی برای احیای آموزه‌های مکتب فیثاغوری بود که در قرن‌های اول و دوم میلادی برجسته شده بود.

این مکتب تلاشی بود برای معرفی یک عنصر مذهبی به فلسفه یونان، پرستیدن خدا با یک زندگی زاهدانه و نادیده گرفتن لذات جسمانی و تمام انگیزه‌های مبنی بر لذات جسمانی، برای پاک کردن روح.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پی نوشت‌ها

[ویرایش]
  1. Calvin J. Roetzel, The World That Shaped the New Testament, 2002, p. 68.