199 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

199 Dywizja Piechoty (niem. 199. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na mocy rozkazu z 1 listopada 1940 roku, w 7. fali mobilizacyjnej w Kristiansand przez I Okręg Wojskowy.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

• Skład w listopadzie 1940 roku:

345., 341. i 357. pułk piechoty, 199. pułk artylerii, 199. batalion pionierów, 463. oddział przeciwpancerny, 199. oddział łączności;

• Skład w czerwcu 1942 roku:

345. i 357. pułk piechoty, 199. pułk artylerii, 199. batalion pionierów, 199. oddział przeciwpancerny, 199. oddział łączności;

• Skład we wrześniu 1943 roku:

345. i 357. pułk grenadierów, 199. batalion pionierów, 199. oddział przeciwpancerny, 199. oddział łączności, 199. polowy batalion zapasowy;

• Skład w styczniu 1944 roku:

345. i 357. pułk grenadierów, 199. batalion pionierów, 199. batalion fizylierów, 199. oddział przeciwpancerny, 199. oddział łączności, 199. polowy batalion zapasowy;

• Skład w lutym 1945 roku:

345., 357. i 373. pułk grenadierów, 199. pułk artylerii, 199. batalion pionierów, 199. oddział przeciwpancerny, 199. oddział łączności, 199. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

• gen. por. Hans von Kempski 1 XI 1940 – 1 IV 1942;
• gen. por. Wilhelm Raithel 1 IV 1942 – 1 VIII 1943;
• gen. por. Walter Wißmath 1 VIII 1943 – 20 VI 1944;
• gen. por. Helwig Luz 20 VI 1944 – 8 V 1945;

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Konecki Tadeusz, Skandynawia w Drugiej Wojny Światowej; Warszawa 2003; ISBN 83-05-13270-6;
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;