302 Dywizja Piechoty (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy 302 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 302 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

302 Dywizja Piechoty

302. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	12 listopada 1940 Greifswald
Rozformowanie	sierpień-wrzesień 1944
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	OKH
Skład	patrz tekst

302 Dywizja Piechoty (niem. 302. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w Greifswaldzie na mocy rozkazu z 12 listopada 1940, w 13. fali mobilizacyjnej w II Okręgu Wojskowym.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

• Struktura organizacyjna w listopadzie 1940 roku:

570., 571. i 572. pułk piechoty, 302. pułk artylerii, 302. batalion pionierów, 302. oddział przeciwpancerny, 302. oddział łączności;

• Struktura organizacyjna w marcu 1944 roku:

570., 571. 572. pułk grenadierów, 302. pułk artylerii, 302. batalion pionierów, 302. batalion fizylierów, 302. oddział przeciwpancerny, 302. oddział łączności, 302. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

• Generalleutnant Konrad Haase 15 11 1940 – 26 11 1942;
• Generalleutnant Otto Elfeldt 26 11 1942 – 12 11 1943;
• Generalleutnant Dr Karl Rüdiger 12 11 1943 – 25 01 1944;
• Generalleutnant Erich von Bogen 25 01 1944 - 07 1944;
• Oberst Willi Fischer 07 1944 – 08 1944^[1];

Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

Przez pierwsze trzy lata dywizja pełniła służbę garnizonową i okupacyjną we Francji i w Niemczech. W sierpniu 1942 r. walczyła z desantem w Dieppe, dzięki czemu uzyskała przydomek Dieppe Division. W styczniu 1943 r. została skierowana na południowy odcinek frontu wschodniego. Brała udział w kampanii na Dońcu i podczas odwrotu do Dniepru (styczeń-luty 1944). Później znalazła się w południowej Rumunii, gdzie walczyła w ramach 6 Armii i została całkowicie rozbita w sierpniu i wrześniu 1944^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
• Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.