Dwór obronny w Maciejowcu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwór obronny w Maciejowcu
Symbol zabytku nr rej. A/5499/344 z 13.11.1956
Ilustracja
Renesansowy dwór w Maciejowcu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Maciejowiec

Typ budynku

dwór

Styl architektoniczny

Renesans

Ukończenie budowy

1627-32

Ważniejsze przebudowy

1652, 1834,

Położenie na mapie gminy Lubomierz
Mapa konturowa gminy Lubomierz, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Dwór obronny w Maciejowcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dwór obronny w Maciejowcu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dwór obronny w Maciejowcu”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Dwór obronny w Maciejowcu”
Ziemia50°58′22,80″N 15°37′11,71″E/50,973000 15,619920

Dwór w Maciejowcudwór wybudowany w 1627 r. w Maciejowcu[1][2].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Dwór położony jest we wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim w powiecie lwóweckim w gminie Lubomierz. Na wschodnim krańcu Wzgórz Radoniowskich, w dolinie Maciejowickiego Potoku (dorzecze Bobru) około 8 km na pd.-wschód od Lubomierza.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Jedna z wariacji herbu Smith

Renesansowy dwór z lat 1627-1632, przebudowany w roku 1834; powstał prawdopodobnie w wyniku rozbudowania zameczku pochodzącego z drugiej połowy XVI w. Po pożarze odbudowano go w 1652 r. W 1756 r. dwór zakupił Georg Friedrich Smith (1703–1757), kupiec i senator z Jeleniej Góry. Po jego śmierci w 1757 r. dwór odziedziczyła wdowa, Margeritha Elisabeth z domu Gottfried. Przebudowany na początku XX w. pozostawał nieużytkowany od 1938. Remontowano go w 1958 r. Jest to trójskrzydłowe założenie z murem kurtynowym od strony południowej, z podcieniami arkadowymi w skrzydłach wschodnim i północnym. W skrzydle wschodnim, od strony dziedzińca, zachował się renesansowy portal. W tym samym skrzydle, na pierwszym piętrze, można zobaczyć fragmenty drewnianego malowanego stropu. Również w murze kurtynowym, na polecenie Margerithy Elisabethy nad portalem umieszczono kartusze z tarczami herbowymi[3]: Christiana Benedikta Kahla (po lewej) i Georga Friedricha Smith (po prawej)[4]. Całość wraz z przyległymi zabudowaniami stanowi przykład renesansowej architektury, jeden z wielu na Dolnym Śląsku[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2018-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
  2. Straszny Dwór w Maciejowcu
  3. Krajobraz i ludzie na pograniczu śląsko-saksońskim. Landschaft und Menschen im schlesisch-sächsischen Grenzgebiet (materiał z konferencji) pod red. naukową Piotra Oszczanowskiego, Jelenia Góra 2014, ISBN 978-83-89480-36-1
  4. Dwór w Maciejowcu
  5. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 348.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Herby