French
DeutschZamek w Pieszycach – Wikipedia, wolna encyklopedia
 nr rej. zamek 462 z 6.06.57 brak decyzji NID, park A/4516/1366/WŁ z 19.03.92 i 545/A/05 z 26.07.05, zabudowa podzamcza 483/A/1-4/05 z 25.02.05[1] | |
 Widok od frontu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | Plac Zamkowy 5, 58-250 Pieszyce |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Powierzchnia użytkowa | 3.000 m² |
| Ukończenie budowy | 1550 r. |
| Ważniejsze przebudowy | 1710-1730, 1818 r. |
Położenie na mapie Pieszyc  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu dzierżoniowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Pieszyce  | |
 50°42′56,67″N 16°34′54,58″E/50,715742 16,581828 | |
Pałac w Pieszycach – zabytkowy zamek[2] wybudowany około 1550 roku, rozbudowany w latach 1615-1617 i znacznie powiększony w latach 1710-1730. Obecnie własność prywatna.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Pałac położony jest w Pieszycach – mieście w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w południowo-zachodniej części Kotliny Dzierżoniowskiej, u podnóża Gór Sowich[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac w Pieszycach został wzniesiony około 1500 roku jako renesansowy dwór[3]. Budynek znacznie przerobiono w latach 1615-1617[3]. W latach 1710-1730 budowla została znacznie przebudowana i powiększona na obecną barokową rezydencję[3]. W roku 1818 pałac był restaurowany i w dużym stopniu zmienił swój wygląd[3]. W latach siedemdziesiątych XX wieku był doraźnie remontowany z przeznaczeniem na cele wypoczynkowe[3]. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W 2000 roku pałac został kupiony przez prywatnego inwestora, który rozpoczął remont obiektu[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Pałac jest budowlą trzyskrzydłową, założoną na planie podkowy otwartej w kierunku południowo-wschodnim, skrzydła są częściowo podpiwniczone i nakryte dachami mansardowymi z lukarnami[4]. Na fasadzie (elewacja południowo-wschodnia) jest główne wejście, z ozdobionym balkonowym portalem i kwadratową wieżą[4]. Elewacje mają podziały ramowe[4]. Przyziemie jest z boniowanymi lizenami, nad nimi gzyms i pilastry wielkiego porządku, dzielące kolejne kondygnacje[4]. Okna są w obramieniach, część z kluczem, nad oknami drugiej kondygnacji widnieją ozdobne gzymsy[4]. W pałacu znajduje się 66 pomieszczeń o powierzchni około 3.000 m² i kubaturze 14.820 m³[4]. Układ wnętrz jest dwutraktowy, z centralną przelotową sienią sklepioną kolebką z lunetami i sklepieniem krzyżowym[4]. Na południe od sieni reprezentacyjny hol i klatka schodowa[4]. Skrzydło wschodnie jest jednotraktowe[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 15. [dostęp 2014-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. XXX. ISBN 978-83-89102-63-8.
- ↑ a b c d e f g h i j Pieszyce. [w:] Pałace Śląska [on-line]. [dostęp 2017-03-20].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.