Konrad Bukowiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konrad Bukowiecki

Konrad Bukowiecki (2017)
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1997 Olsztyn
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	191 cm
Informacje klubowe
Klub	AZS UWM Olsztyn (od 2018) PKS Gwardia Szczytno (od 2009)
Trener	Ireneusz Bukowiecki
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Europy srebro Berlin 2018 pchnięcie kulą Halowe mistrzostwa Europy złoto Belgrad 2017 pchnięcie kulą Młodzieżowe mistrzostwa Europy złoto Bydgoszcz 2017 pchnięcie kulą złoto Gävle 2019 pchnięcie kulą Mistrzostwa świata juniorów złoto Eugene 2014 pchnięcie kulą Uniwersjada złoto Neapol 2019 pchnięcie kulą złoto Chengdu 2021 pchnięcie kulą srebro Tajpej 2017 pchnięcie kulą Igrzyska olimpijskie młodzieży złoto Nankin 2014 pchnięcie kulą Mistrzostwa Europy juniorów złoto Eskilstuna 2015 pchnięcie kulą Światowe wojskowe igrzyska sportowe srebro Wuhan 2019 pchnięcie kulą
Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Bukowiecki (ur. 17 marca 1997 w Szczytnie) – polski lekkoatleta, specjalizujący się w pchnięciu kulą oraz rzucie dyskiem.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W 2013 zajął w pchnięciu kulą piąte miejsce podczas mistrzostw świata juniorów młodszych^[1] oraz zdobył złoto w pchnięciu kulą^[2] i srebro w rzucie dyskiem^[3] olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy. W lipcu 2014 roku został w Eugene mistrzem świata juniorów^[4], a w sierpniu tego roku zdobył złoto igrzysk olimpijskich młodzieży.

W marcu 2015 roku podczas seniorskich halowych mistrzostw Europy w Pradze zajął szóste miejsce w pchnięciu kulą^[5]. W lipcu 2015 roku został mistrzem Europy juniorów podczas zawodów rozgrywanych w szwedzkiej Eskilstunie, bijąc rekord mistrzostw oraz rekord Polski do lat 20, wynikiem 22,62 m^[6]. W lipcu 2016 roku w Bydgoszczy został ponownie mistrzem świata juniorów, ustanawiając rekord świata do lat 20 wynikiem 23,34^[7]. Stracił tytuł mistrzowski za wykrycie w jego organizmie higenaminy^[8]. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro zakwalifikował się do finału, w którym nie zaliczył żadnego ważnego pchnięcia. Uczestnik halowych mistrzostw Europy w Belgradzie (2017), w których wywalczył mistrzostwo. 13 lipca tegoż roku, podczas eliminacji do konkursu finałowego młodzieżowych mistrzostw Europy w Bydgoszczy wynikiem 21,26 m ustanowił rekord czempionatu^[9], natomiast w trakcie rozgrywanego dzień później finału poprawił rezultat z eliminacji o 33 cm. Ósmy zawodnik światowego czempionatu z Londynu oraz srebrny medalista uniwersjady z Tajpej (2017).

W 2018 zajął 8. miejsce na halowych mistrzostwach świata w Birmingham^[10] oraz zdobył srebrny medal (za Michałem Haratykiem) na mistrzostwach Europy w Berlinie^[11].

Odpadł w kwalifikacjach halowych mistrzostw Europy w 2019 w Glasgow^[12]. Zwyciężył na uniwersjadzie w 2019 w Neapolu^[13] i na młodzieżowych mistrzostwach Europy w tym samym roku w Gävle^[14].

Medalista mistrzostw Polski młodzików (także w rzucie dyskiem), kadetów oraz juniorów, rekordzista Polski w juniorskich kategoriach wiekowych. Złoty (2017), srebrny (2016, 2018, 2019, 2020) i brązowy (2015, 2021) medalista halowych mistrzostw kraju w kategorii seniorów. Złoty (2016, 2019), srebrny (2017, 2018) i brązowy (2015, 2020) medalista mistrzostw kraju na stadionie.

Trenuje go ojciec – Ireneusz, w przeszłości wieloboista^[15].

W 2016 otrzymał Bislett Medal przyznawany za najlepsze występy na Bislett Stadion^[16].

Jest żołnierzem Sił Zbrojnych RP^[17].

Życiową partnerką sportowca jest Natalia Kaczmarek^[18].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok	Impreza	Miejsce	Konkurencja	Lokata	Wynik
2013	Mistrzostwa świata juniorów młodszych	Donieck	pchnięcie kulą (5 kg)	05 5. miejsce	20,10
	Olimpijski festiwal młodzieży Europy	Utrecht	rzut dyskiem (1,5 kg)	2. miejsce	58,35
			pchnięcie kulą (5 kg)	1. miejsce	21,41
2014	Kwalifikacje Europy do igrzysk olimpijskich młodzieży	Baku	rzut dyskiem (1,5 kg)	el. – 19. miejsce	48,54
			pchnięcie kulą (5 kg)	1. miejsce	23,13
	Mistrzostwa świata juniorów	Eugene	pchnięcie kulą (6 kg)	1. miejsce	22,06
			rzut dyskiem (1,75 kg)	el. – 25. miejsce	52,92
	Igrzyska olimpijskie młodzieży	Nankin	pchnięcie kulą (5 kg)	1. miejsce	23,17
2015	Halowe mistrzostwa Europy	Praga	pchnięcie kulą	6. miejsce	20,46
	Mistrzostwa Europy juniorów	Eskilstuna	pchnięcie kulą (6 kg)	1. miejsce	22,62
	Mistrzostwa świata	Pekin	pchnięcie kulą	el. –	NM
2016	Halowe mistrzostwa świata	Portland	pchnięcie kulą	4. miejsce	20,53
	Mistrzostwa Europy	Amsterdam	pchnięcie kulą	4. miejsce	20,58
	Mistrzostwa świata juniorów	Bydgoszcz	pchnięcie kulą (6 kg)	DQ	DQ (23,34)
			rzut dyskiem (1,75 kg)	DQ	DQ (59,71)
	Igrzyska olimpijskie	Rio de Janeiro	pchnięcie kulą	–	NM
2017	Halowe mistrzostwa Europy	Belgrad	pchnięcie kulą	1. miejsce	21,97
	Superliga drużynowych mistrzostw Europy	Lille	pchnięcie kulą	3. miejsce	20,83
	Młodzieżowe mistrzostwa Europy	Bydgoszcz	pchnięcie kulą	1. miejsce	21,59
	Mistrzostwa świata	Londyn	pchnięcie kulą	8. miejsce	20,89
	Uniwersjada	Tajpej	pchnięcie kulą	2. miejsce	20,16
2018	Halowe mistrzostwa świata	Birmingham	pchnięcie kulą	8. miejsce	20,99
	Mistrzostwa Europy	Berlin	pchnięcie kulą	2. miejsce	21,66
2019	Halowe mistrzostwa Europy	Glasgow	pchnięcie kulą	el. – 11. miejsce	20,18
	Uniwersjada	Neapol	pchnięcie kulą	1. miejsce	21,54
	Młodzieżowe mistrzostwa Europy	Gävle	pchnięcie kulą	1. miejsce	21,51
	Mecz Europa – USA	Mińsk	pchnięcie kulą	2. miejsce	21,92
	Mistrzostwa świata	Doha	pchnięcie kulą	6. miejsce	21,46
	Światowe wojskowe igrzyska sportowe	Wuhan	pchnięcie kulą	2. miejsce	21,84
2021	Igrzyska olimpijskie	Tokio	pchnięcie kulą	el. – 23. miejsce	20,01
2022	Halowe mistrzostwa świata	Belgrad	pchnięcie kulą	10. miejsce	20,79
	Mistrzostwa świata	Eugene	pchnięcie kulą	el. – 13. miejsce	20,24
	Mistrzostwa Europy	Monachium	pchnięcie kulą	6. miejsce	20,74
2023	Uniwersjada	Chengdu	pchnięcie kulą	1. miejsce	20,23
	Mistrzostwa świata	Budapeszt	pchnięcie kulą	el. – 28. miejsce	19,21

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

• Pchnięcie kulą (stadion, 7,26 kg) – 22,25 (14 września 2019, Chorzów); 2. wynik w historii polskiej lekkoatletyki na stadionie; oficjalny rekord Europy U-23 na stadionie, 9 czerwca 2016 w Oslo ustanowił wynikiem 21,14 nieoficjalny absolutny rekord świata juniorów
• Pchnięcie kulą (hala, 7,26 kg) – 22,00 (15 lutego 2018, Toruń); halowy rekord Polski, rekord Europy do lat 23, 26 lutego 2016 w Madrycie ustanowił aktualny rekord Europy juniorów – 20,61
• Pchnięcie kulą (6 kg) – 22,94 (1 maja 2016, Bojanowo); 19 lipca 2016 w Bydgoszczy rezultatem 23,34 pchnął dalej od rekordu świata juniorów, jednakże wynik nie został ratyfikowany (anulowanie wyniku Polaka)^[8], 24 lipca 2014 ustanowił wynikiem 22,06 nieoficjalny rekord Europy juniorów młodszych
• Pchnięcie kulą (hala, 6 kg) – 22,96 (29 grudnia 2016, Spała) halowy rekord świata juniorów, 19 stycznia 2014 w Spale ustanowił wynikiem 20,22 nieoficjalny halowy rekord świata juniorów młodszych^[19]
• Pchnięcie kulą (stadion, 5 kg) – 23,17 (24 sierpnia 2014, Nankin)
• Pchnięcie kulą (hala, 5 kg) – 24,24 (30 grudnia 2014, Spała) nieoficjalny halowy rekord świata juniorów młodszych^[20][21]
• Rzut dyskiem (1 kg) – 64,49 (21 września 2012, Ostrołęka) były rekord Polski młodzików
• Rzut dyskiem (1,5 kg) – 66,52 (15 września 2014, Warszawa) rekord Polski juniorów młodszych
• Rzut dyskiem (2 kg) – 58,42 (2 lipca 2017, Suwałki)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Konrad Bukowiecki w bazie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (pol.) [dostęp 9 lipca 2013].
• Konrad Bukowiecki, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2017-02-05]  (ang.).
• Konrad Bukowiecki Profile [online], worldathletics.org [dostęp 2020-03-04]  (ang.).