French
DeutschPasquale Giannattasio – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 15 stycznia 1941 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 marca 2002 | |||||||||||||||||||||
| Wzrost | 174 cm | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Pasquale Giannattasio (ur. 5 stycznia 1941 w Giffoni Valle Piana, zm. 2 marca 2002 w Ostii w Rzymie[1]) – włoski lekkoatleta, sprinter, halowy mistrz Europy z 1967.
Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]
Zwyciężył w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1963 w Neapolu (sztafeta włoska biegła w składzie: Livio Berruti, Giannattasio, Sergio Ottolina i Armando Sardi)[2].
Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Berruti, Ennio Preatoni, Ottolina i Giannattasio) na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio[1]. Odpadł w półfinale biegu na 60 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie[3]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął 8. miejsce w finale biegu na 100 metrów. Doznał wówczas kontuzji, która uniemożliwiła mu start w sztafecie 4 × 100 metrów[4].
Zwyciężył w biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze, wyprzedzając reprezentantów Związku Radzieckiego Aleksandra Lebiediewa i Wiktora Kasatkina[5].
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ippolito Giani, Preatoni, Giannattasio i Carlo Laverda) oraz srebrny medal w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[6][7]. Odpadł w półfinale biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[8].
Giannattasio był mistrzem Włoch w biegu na 100 metrów w latach 1965–1967 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1964[9][10].
19 lipca 1964 w Annecy ustanowił rekord Włoch w sztafecie 4 × 100 metrów z czasem 39,3 s. 15 października 1967 w Meksyku dwukrotnie wyrównał rekord Włoch w biegu na 100 metrów rezultatem 10,2 s[11].
Rekord życiowy[edytuj | edytuj kod]
- 100 m – 10,26 s. (pomiar elektroniczny)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Pasquale Giannattasio [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-16] (ang.).
- ↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 6, 8, 9 [dostęp 2019-04-17] (wł.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Dortmund 1966 [online], European Athletics [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-31] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 522-523 [dostęp 2019-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967 [online], European Athletics [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-24] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-17] (ang.).
- ↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 6, 7, 9 [dostęp 2019-04-17] (wł.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 [online], European Athletics [dostęp 2021-01-16] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (ang.).
- ↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-17] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2018 [online], sportolimpico.it, s. 15 [dostęp 2019-04-17] (wł.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 15 i 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|