Pietro Mennea – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pietro Mennea

Pietro Mennea (1973)
Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1952 Barletta
Data i miejsce śmierci	21 marca 2013 Rzym
Wzrost	180 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Moskwa 1980 lekkoatletyka (bieg na 200 m) brąz Monachium 1972 lekkoatletyka (bieg na 200 m) brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 400 m) Mistrzostwa świata srebro Helsinki 1983 sztafeta 4 × 100 m brąz Helsinki 1983 bieg na 200 m Mistrzostwa Europy złoto Rzym 1974 bieg na 200 m złoto Praga 1978 bieg na 100 m złoto Praga 1978 bieg na 200 m srebro Rzym 1974 bieg na 100 m srebro Rzym 1974 sztafeta 4 × 100 m brąz Helsinki 1971 sztafeta 4 × 100 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Mediolan 1978 bieg na 400 m
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Pietro Paolo Mennea (ur. 28 czerwca 1952 w Barletcie, zm. 21 marca 2013 w Rzymie^[1][2]) – włoski lekkoatleta, sprinter, eurodeputowany V kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W swojej wieloletniej karierze sportowej został indywidualnie w biegu na 200 metrów mistrzem olimpijskim z Moskwy (1980) i brązowym medalistą olimpijskim z Monachium (1972). W Moskwie wywalczył także brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów. Wystąpił na pięciu letnich igrzyskach olimpijskich (w Monachium w 1972, Montrealu w 1976, Moskwie w 1980, Los Angeles w 1984 i Seulu w 1988).

W latach 1979–1996 był rekordzistą świata w biegu na 200 m (rekord został ustanowiony w Meksyku na bardzo dużej wysokości; pobił go dopiero Michael Johnson). Pietro Mennea uzyskał także m.in. dwa medale mistrzostw świata i sześć medali mistrzostwo Europy, a ponadto m.in. pięć złotych medali na igrzyskach śródziemnomorskich. We Włoszech był określany przydomkiem Freccia del Sud (pol. „Strzała Południa”)^[3]. Już po zakończeniu kariery sportowej przyznał, że w jej trakcie przyjmował hormon wzrostu (specyfik ten w tamtym czasie nie znajdował się na liście niedozwolonych substancji)^[3].

Pietro Mennea w latach 1999–2004 sprawował mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego V kadencji. Został wybrany z listy Demokratów, był członkiem grupy liberalnej, później chadeckiej, a od 2003 pozostawał posłem niezrzeszonym. Pracował w Komisji Kultury, Młodzieży, Edukacji, Mediów i Sportu^[4]. Założył i stanął na czele fundacji swojego imienia (Fondazione Pietro Mennea)^[5].

Pochowany na cmentarzu Flamińskim^[6].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Letnie igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

• Monachium 1972 – bieg na 200 metrów – brązowy medal
• Moskwa 1980 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Moskwa 1980 – sztafeta 4 × 400 metrów – brązowy medal

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

• Helsinki 1983 – sztafeta 4 × 100 metrów – srebrny medal
• Helsinki 1983 – bieg na 200 metrów – brązowy medal

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

• Helsinki 1971 – sztafeta 4 × 100 metrów – brązowy medal
• Rzym 1974 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Rzym 1974 – bieg na 100 metrów – srebrny medal
• Rzym 1974 – sztafeta 4 × 100 metrów – srebrny medal
• Praga 1978 – bieg na 100 metrów – złoty medal
• Praga 1978 – bieg na 200 metrów – złoty medal

Halowe Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

• Mediolan 1978 – bieg na 400 metrów – złoty medal

Uniwersjada[edytuj | edytuj kod]

• Moskwa 1973 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Rzym 1975 – bieg na 100 metrów – złoty medal
• Rzym 1975 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Meksyk 1979 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Meksyk 1979 – sztafeta 4 × 100 metrów – złoty medal^[7][8]

Igrzyska śródziemnomorskie[edytuj | edytuj kod]

• Izmir 1971 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Algier 1975 – bieg na 100 metrów – złoty medal
• Algier 1975 – bieg na 200 metrów – złoty medal
• Split 1979 – bieg na 100 metrów – złoty medal
• Casablanca 1983 – bieg na 200 metrów – złoty medal

Progresja wyników na 200 metrów[edytuj | edytuj kod]

• 1972 – 20,30 s (4 września 1972, Monachium)
• 1974 – 20,60 s (5 września 1974, Rzym)
• 1975 – 20,42 s (1 lipca 1975, Nicea)
• 1977 – 20,17 s (9 września 1977, Düsseldorf)
• 1978 – 20,15 s (2 września 1978, Praga)
• 1979 – 19,72 s rekord świata (12 września 1979, Meksyk)

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

• Bieg na 100 metrów – 10,01 s (1979), były rekord Włoch, były rekord Europy
• Bieg na 150 metrów – 14,8 s (1983), wynik z pomiaru ręcznego
• Bieg na 200 metrów – 19,72 s (1979), były rekord świata, aktualny rekord Europy
• Bieg na 300 metrów – 32,23 s (1979)
• Bieg na 400 metrów – 45,87 s (1977)
• Bieg na 300 metrów (hala) – 32,84 s (1978)
• Bieg na 400 metrów (hala) – 46,51 s (1978)

29 września 1983 w Cagliari włoska sztafeta 4 × 200 metrów (w składzie Stefano Tilli, Carlo Simmionato, Giordani Bongiorni oraz Pietro Mennea) ustanowiła rekord Europy – 1:21,10. Wynik 38,37 s uzyskany przez włoską sztafetę 4 × 100  metrów (w składzie Stefano Tilli, Carlo Simionato, Pierfrancesco Pavoni oraz Petro Mennea) podczas Mistrzostw Świata w Helsinkach w 1983 był do 2010 rekordem Włoch.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Grande Ufficiale Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1980^[9]
• Commendatore Orderu Zasługi Republiki Włoskiej – 1979^[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Pietro Mennea. World Athletics. [dostęp 2021-08-10]. (ang.).
• Pietro Mennea, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-04-21] [zarchiwizowane z adresu]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-Reference.com. [dostęp 2024-02-13]. (ang.).