بوالفضل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بوالفَضل در بیان شاهنامه اشاره دارد به نام ابوالفضل محمّد بن عبیدالله بلعمی، دستور خردمند و پُرهنر ِنصر بن احمد سامانی که مردی ادیب و فرزانه بود.

بر مبنای روایت شاهنامه، بوالفضل به فرمان ِنصر بن احمد، کلیله و دمنه را از زبان تازی به پارسی برگردان نمود و رودکی آن را به چکامه (شعر) پارسی درآورد.

این یکی از ابیاتی است که طی آن، فردوسی از بوالفضل نام برده‌است:

گران مایه بوالفضل دستور او

که اندر سخن بود گنجور او ^[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

شاهنامهٔ فردوسی
پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)