Auckland Open – Wikipedia, wolna encyklopedia
Miejsce | |
---|---|
Obiekt | ASB Tennis Centre |
Nawierzchnia | Twarda |
Pierwsza edycja | 1985 |
ATP Tour | |
Kategoria | ATP Tour 250 |
Pula nagród | 739 945 $ |
Drabinka | 28S/16Q/16D |
Dyrektor | Nicolas Lamperin |
WTA Tour | |
Kategoria | WTA 250 |
Pula nagród | 267 082 $ |
Drabinka | 32S/32Q/15D |
Dyrektor | Nicolas Lamperin |
Aktualni mistrzowie | |
Gra pojedyncza mężczyzn Alejandro Tabilo | |
Gra podwójna mężczyzn Wesley Koolhof Nikola Mektić | |
Gra pojedyncza kobiet Coco Gauff | |
Gra podwójna kobiet Anna Danilina Viktória Hrunčáková | |
Strona internetowa |
Auckland Open – kobiecy oraz męski turniej tenisowy wchodzący w skład rozgrywek WTA Tour oraz ATP Tour. Kobieca impreza ma rangę WTA 250, natomiast męska ATP Tour 250. Rozgrywany na kortach twardych w nowozelandzkim Auckland w latach 1985-2020 roku oraz od 2023. Żeńskie rozgrywki były kontynuacją turnieju rozgrywanego w Auckland w latach 1960–1982. Równocześnie z żeńskim turniejem ASB Classic toczyły się rozgrywki męskie Heineken Open w latach 1968–2015. W 2016 roku połączono oba turnieje i w tym samym terminie co kobiety rywalizowali także mężczyźni. W latach 2021–2022 turniej nie był rozgrywany.
Rozgrywki gry mieszanej toczyły się z przerwami w latach 1960–1972.
Historia nazwy turnieju
[edytuj | edytuj kod]Rok | Rok | Nazwa |
1985 | 1990 | Nutri-Metics |
1991 | 1992 | Nutri-Metics Bendon Classic |
1993 | 1996 | Amway Classic |
1997 | 2002 | ASB Bank Classic |
2003 | 2020 | ASB Classic |
2023 | ASB Classic |
Mecze finałowe
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza mężczyzn
[edytuj | edytuj kod]Rok | Zwycięzca | Finalista | Wynik |
2024 | Alejandro Tabilo | Taro Daniel | 6:2, 7:5 |
2023 | Richard Gasquet | Cameron Norrie | 4:6, 6:4, 6:4 |
2021– 2022 | Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19 | ||
2020 | Ugo Humbert | Benoît Paire | 7:6(2), 3:6, 7:6(5) |
2019 | Tennys Sandgren | Cameron Norrie | 6:4, 6:2 |
2018 | Roberto Bautista-Agut | Juan Martín del Potro | 6:1, 4:6, 7:5 |
2017 | Jack Sock | João Sousa | 6:3, 5:7, 6:3 |
2016 | Roberto Bautista-Agut | Jack Sock | 6:1, 1:0 krecz |
Gra podwójna mężczyzn
[edytuj | edytuj kod]Rok | Zwycięzcy | Finaliści | Wynik |
2024 | Wesley Koolhof Nikola Mektić | Marcel Granollers Horacio Zeballos | 6:3, 6:7(5), 10–7 |
2023 | Nikola Mektić Mate Pavić | Nathaniel Lammons Jackson Withrow | 6:4, 6:7(5), 10–6 |
2021– 2022 | Turniej anulowano z powodu pandemii COVID-19 | ||
2020 | Luke Bambridge Ben McLachlan | Marcus Daniell Philipp Oswald | 7:6(3), 6:3 |
2019 | Ben McLachlan Jan-Lennard Struff | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 6:4 |
2018 | Oliver Marach Mate Pavić | Maks Mirny Philipp Oswald | 6:4, 5:7, 10–7 |
2017 | Marcin Matkowski Aisam-ul-Haq Qureshi | Jonatan Erlich Scott Lipsky | 1:6, 6:2, 10–3 |
2016 | Mate Pavić Michael Venus | Eric Butorac Scott Lipsky | 7:5, 6:4 |
Gra pojedyncza kobiet
[edytuj | edytuj kod]Gra podwójna kobiet
[edytuj | edytuj kod]Gra mieszana
[edytuj | edytuj kod]Rok | Mistrzowie | Finaliści | Wynik |
1971 | Margaret Smith Court Colin Dibley | Lesley Turner Bowrey Bill Bowrey | 6:2, 6:1 |
1970 | Margaret Smith Court / Tom Okker Ann Haydon-Jones / Dick Crealy | tytuł wspólny | |
1969 | Turniej nie był rozgrywany | ||
Początek Ery Open | |||
1968 | Turniej nie był rozgrywany | ||
1967 | Rosie Casals Graham Stilwell | Brak danych Brak danych | Brak danych |
1966 | Margaret Smith Ray Ruffels | Lesley Turner Roger Taylor | 3:6, 6:3, 6:1 |
1965 | Turniej nie był rozgrywany | ||
1964 | Margaret Smith Fred Stolle | Jan Lehane John Newcombe | 6:4, 6:4 |
1961– 1963 | Turniej nie był rozgrywany | ||
1960 | Ruia Morrison Peter Nicholls | Margaret Smith Alan Burns | 7:5, 6:3 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona. asbclassic.co.nz. [dostęp 2013-08-19]. (ang.).
- Profil na stronie WTA. wtatennis.com. [dostęp 2013-07-19]. (ang.).