French
DeutschMarcus Daniell – Wikipedia, wolna encyklopedia
_(29236690813).jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 listopada 1989 | |||||||||
| Wzrost | 191 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 2008 | |||||||||
| Zakończenie kariery | aktywny | |||||||||
| Trener | David Sammel | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 500 (21 lipca 2014) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 5 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 34 (29 stycznia 2018) | |||||||||
| Australian Open | QF (2018, 2021) | |||||||||
| Roland Garros | 3R (2016) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2019) | |||||||||
| US Open | 3R (2016) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Marcus Daniell (ur. 9 listopada 1989 w Masterton) – nowozelandzki tenisista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016) i Tokio (2020).
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową rozpoczął w 2008 roku.
W rozgrywkach gry podwójnej rangi ATP Tour Daniell wygrał pięć tytułów z piętnastu rozegranych finałów.
W roku 2011 Daniell zadebiutował w reprezentacji Nowej Zelandii w Pucharze Davisa przeciwko Uzbekistanowi. W sierpniu przyczynił się do utrzymania zespołu w grupie I strefy Azja/Oceania po zwycięstwie nad Filipinami. Daniell pokonał w singlu Jesona Patrombona, a w deblu razem z Artemem Sitakiem duet Rubén González–Cecil Mamiit.
W 2016 roku zagrał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając w 1. rundzie wspólnie z Michaelem Venusem. Wspólnie z Venusem zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Tokio (2020) w deblu. Mecz o udział w finale przegrali z parą Marin Čilić–Ivan Dodig, natomiast pojedynek o medal brązowy wygrali 7:6(3), 6:2 z Austinem Krajickiem i Tennysem Sandgrenem.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w lipcu 2014 roku na 500. miejscu, a w klasyfikacji deblistów w styczniu 2018 roku na 34. pozycji.
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (5–10)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda |  Horia Tecău |  Marcelo Melo Bruno Soares | 7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 8 lutego 2015 | Montpellier | Twarda (hala) |  Artem Sitak |  Dominic Inglot Florin Mergea | 3:6, 6:4, 16–14 |
| Zwycięzca | 3. | 12 czerwca 2016 | Stuttgart | Trawiasta | Artem Sitak |  Oliver Marach Fabrice Martin | 6:7(4), 6:4, 10–8 |
| Finalista | 1. | 17 lipca 2016 | Båstad | Ceglana | Marcelo Demoliner |  Marcel Granollers David Marrero | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 5 marca 2017 | São Paulo | Ceglana | Marcelo Demoliner | Rogério Dutra Silva André Sá | 6:7(5), 7:5, 7–10 |
| Finalista | 3. | 27 maja 2017 | Lyon | Ceglana | Marcelo Demoliner |  Andrés Molteni Adil Shamasdin | 3:6, 6:3, 5–10 |
| Finalista | 4. | 1 października 2017 | Chengdu | Twarda | Marcelo Demoliner |  Jonatan Erlich Aisam-ul-Haq Qureshi | 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 5. | 25 lutego 2018 | Marsylia | Twarda (hala) | Dominic Inglot |  Raven Klaasen Michael Venus | 7:6(2), 3:6, 4–10 |
| Finalista | 6. | 21 października 2018 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Wesley Koolhof | Luke Bambridge Jonny O’Mara | 5:7, 6:7(8) |
| Zwycięzca | 4. | 6 stycznia 2019 | Brisbane | Twarda | Wesley Koolhof |  Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(6) |
| Finalista | 7. | 28 kwietnia 2019 | Budapeszt | Ceglana | Wesley Koolhof | Ken Skupski Neal Skupski | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 8. | 15 czerwca 2019 | Rosmalen | Trawiasta | Wesley Koolhof | Dominic Inglot Austin Krajicek | 4:6, 6:4, 4–10 |
| Finalista | 9. | 18 stycznia 2020 | Auckland | Twarda | Philipp Oswald | Luke Bambridge Ben McLachlan | 6:7(3), 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 17 października 2020 | Cagliari | Ceglana | Philipp Oswald |  Juan Sebastián Cabal Robert Farah | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 10. | 12 marca 2021 | Doha | Twarda | Philipp Oswald |  Asłan Karacew Andriej Rublow | 5:7, 4:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-02-05] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-02-05] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-02-05] (ang.).