Flammpanzer 38(t) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | samobieżny miotacz ognia |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 4 osoby |
Historia | |
Produkcja | 1944 |
Egzemplarze | 20 szt. |
Dane techniczne | |
Silnik | 6-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Praga EPA AC2 o pojemności 7750 cm³ |
Pancerz | stalowy |
Długość | 4870 mm |
Szerokość | 2630 mm |
Wysokość | 2170 mm |
Masa | bojowa: 15 500 kg |
Osiągi | |
Prędkość | 42 km/h |
Zasięg pojazdu | 177 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | bez przygotowania: 1100 mm |
Rowy (szer.) | 1500 mm |
Ściany (wys.) | 650 mm |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x km MG 34 lub MG 42 kal. 7,92 |
Flammpanzer 38(t) – niemiecki samobieżny miotacz ognia na podwoziu niszczyciela czołgów Hetzer. Powstało 20 takich wozów zbudowanych na przełomie listopada i grudnia 1944 roku. Zamiast armaty 7,5 cm L/48 PaK 39 miały one zamontowany miotacz ognia Flammenwerfer 41. Zbiornik cieczy zapalającej o pojemności 600 l znajdował się wewnątrz kadłuba.
Zbudowane pojazdy wcielono do dwóch batalionów samobieżnych miotaczy ognia (Flammpanzer Abteilung). Wzięły one udział w ofensywie w Ardenach
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.