Giovanni Antonio Sangiorgio – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kardynał biskup | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1439/1442 |
Data i miejsce śmierci | 14/28 marca 1509 |
Biskup Parmy | |
Okres sprawowania | 1499–1509 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Kreacja kardynalska | 20 września 1493 |
Kościół tytularny | SS. Nereo e Achilleo |
Data konsekracji | nieznana | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | nieznany | ||||||||||||||
|
Giovanni Antonio Sangiorgio (ur. między 1439 a 1442 w Mediolanie, zm. 14 albo 28 marca 1509 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się między 1439 a 1442 roku w Mediolanie[1]. Studiował prawo w Pawii, po czym został profesorem prawa kanonicznego i ambasadorem księstwa Mediolanu w Królestwie Węgier[1]. 15 lutego 1479 roku został wybrany biskupem Alessandrii[2]. Po przyjęciu sakry został audytorem Roty Rzymskiej[1]. 20 września 1493 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo[2]. Sześć lat później został mianowany biskupem Parmy, a w okresie 1500–1503 pełnił rolę tytularnego patriarchy Jerozolimy[2]. 23 grudnia 1503 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Frascati[2]. W czasie nieobecności Juliusza II Sangiorgio pełnił rolę legata a latere w Rzymie[1]. Zmarł tamże 14 albo 28 marca 1509 roku[1].