نیکاردیپین - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
دادههای بالینی | |
---|---|
نامهای تجاری | Cardene |
AHFS/Drugs.com | monograph |
مدلاین پلاس | a695032 |
روش مصرف دارو | خوراکی، داخل وریدی |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
پیوند پروتئینی | >۹۵٪ |
نیمهعمر حذف | ۸٫۶ ساعت |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
دراگبنک | |
کماسپایدر | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.054.466 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C26H29N3O۶ |
جرم مولی | ۴۷۹٫۵۳۳ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
نقطه ذوب | ۱۳۶–۱۳۸ درجه سلسیوس (۲۷۷–۲۸۰ درجه فارنهایت) |
| |
| |
(صحتسنجی) |
نیکاردیپین (انگلیسی: Nicardipine) (Cardene) دارویی است که برای درمان فشار خون بالا و آنژین استفاده میشود. این دارو متعلق به گروه مسدودکنندههای کانال کلسیم دیهیدروپیریدین است. همچنین برای پدیده رینود استفاده میشود. این دارو به صورت خوراکی و داخل وریدی موجود است. در مداخله عروق کرونر از راه پوست استفاده شدهاست. نیکاردیپین به عنوان جایگزینی برای نیتروپروساید سدیم استفاده شدهاست، به ویژه به این دلیل که سدیم نیتروپروساید به نور حساس است و باید محلول تازهای تهیه شود.
مکانیسم اثر و اثرات بالینی آن بسیار شبیه نیفدیپین و سایر دی هیدروپیریدینها (آملودیپین، فلودیپین) است، با این تفاوت که نیکاردیپین برای رگهای خونی مغزی و کرونر انتخابی تر است.[۱] همچنین نیکاردیپین نیمه عمر بیشتری نسبت به نیفدیپین دارد. نیکاردیپین در دسامبر ۱۹۸۸ توسط FDA تأیید شد.[۲]
این دارو در سال ۱۹۷۳ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۱ برای استفاده پزشکی تأیید شد.[۳]
منابع
[ویرایش]- ↑ Huang RI, Patel P, Walinsky P, et al. (November 2006). "Efficacy of intracoronary nicardipine in the treatment of no-reflow during percutaneous coronary intervention". Catheterization and Cardiovascular Interventions. 68 (5): 671–6. doi:10.1002/ccd.20885. PMID 17034064. S2CID 37071966.
- ↑ Nicardipine at Medline PLus
- ↑ Fischer, Jnos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (به انگلیسی). John Wiley & Sons. p. 464. ISBN 9783527607495.