Àlex Corretja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Àlex Corretja

Àlex Corretja
Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1974 Barcelona
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2005
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	17
Najwyżej w rankingu	2 (1 lutego 1999)
Australian Open	3R (1998)
Roland Garros	F (1998, 2001)
Wimbledon	2R (1994, 1996)
US Open	QF (1996)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	50 (9 czerwca 1997)
Australian Open	3R (1998)
Wimbledon	3R (1996)
US Open	3R (1996)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania Igrzyska olimpijskie brąz Sydney 2000 tenis ziemny (gra podwójna) Igrzyska śródziemnomorskie srebro Ateny 1991 gra podwójna
Multimedia w Wikimedia Commons

Àlex Corretja Verdegay (ur. 11 kwietnia 1974 w Barcelonie) – hiszpański tenisista narodowości katalońskiej, finalista wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, wicelider rankingu światowego, medalista olimpijski w grze podwójnej z Sydney (2000), zdobywca Pucharu Davisa.

Od grudnia 2001 roku jest żonaty (z Martą Cors), ma dwie córki (Aroę, ur. 2003 i Carlę, ur. 2005).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Jako junior wygrał turniej Orange Bowl do lat 16 w 1990 roku.

W zawodowym gronie tenisistów Corretja występował w latach 1991–2005.

Pierwszy finał rangi ATP World Tour osiągnął w 1992 roku w Guaruji, przegrywając z Carstenem Arriensem. Wynik ten dał Hiszpanowi awans do czołowej setki rankingu światowego.

W 1993 roku osiągnął 2 półfinały i 4 ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour. Przełomowy w jego karierze okazał się kolejny sezon – w 1994 roku był w półfinałach w Meksyku, Barcelonie, Madrycie, Indianapolis, Atenach i Santiago, a jesienią w finale w Palermo (przegrał z Alberto Berasateguiem). W listopadzie 1994 roku wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w Buenos Aires Javiera Franę.

W 1995 roku Corretja był w 4 rundzie wielkoszlemowego French Open, a w turnieju w Gstaad pokonał Thomasa Mustera, przerywając serię 40 zwycięstw na kortach ziemnych tego zawodnika. W 1996 roku głównie dzięki 3 finałom turniejowym (Hamburg, Kitzbühel, Marbella) znalazł się po raz pierwszy w czołowej dwudziestce rankingu światowego (nr 19. w październiku 1996 roku). Był również w ćwierćfinale US Open, gdzie uległ Pete’owi Samprasowi w pięciosetowym pojedynku, w którym Amerykanin zmagał się z kłopotami zdrowotnymi, a Hiszpan nie wykorzystał piłki meczowej.

W 1997 roku Corretja awansował już do najlepszej dziesiątki na świecie po zwycięstwie w Rzymie. W finale pokonał Marcelo Ríosa. W ciągu tego sezonu był w 5 finałach turniejowych, z czego 3 wygrał.

W sezonie 1998 tenisista hiszpański wygrał 5 turniejów, w dalszych 2 dochodził do finałów. Jeden z tych finałów osiągnął w wielkoszlemowym French Open, gdzie pokonał m.in. Hernána Gumy’ego w pojedynku 3 rundy, trwającym 5 godzin i 31 minut. Mecz ten (wygrany przez Corretję 6:1, 5:7, 6:7, 7:5, 9:7) stał się na kilka lat rekordem turnieju pod względem długości (później wynik ten poprawili Fabrice Santoro i Arnaud Clément). W dalszych rundach Corretja pokonał Jasona Stoltenberga, Filipa Dewulfa, a w półfinale Cédrica Pioline’a. W finale nie sprostał Carlosowi Moi, przegrywając 3:6, 5:7, 3:6. W lipcu triumfował w Gstaad, pokonując w finale Borisa Beckera. Podczas turniejów latem rozgrywanych w Stanach Zjednoczonych wygrał imprezę w Indianapolis, pokonując w finale Andre Agassiego i dochodząc do 4 rundy US Open (ponownie przegrał z Moyą). W październiku Corretja wygrał halowy turniej w Lyonie po finale z Tommym Haasem. Wyniki te dały mu awans do turnieju ATP World Tour World Championships. Zawody rozpoczął od zwycięstwa nad Andre Agassim (który skreczował w trzecim secie). Następnie przegrał pojedynek z Timem Henmanem, ale dzięki zwycięstwu nad rezerwowym Albertem Costą wyszedł z grupy. W półfinale pokonał lidera rankingu Pete’a Samprasa, a w decydującym meczu zrewanżował się Carlosowi Moi za porażkę w finale French Open. Corretja wygrał finał 3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5, a po turnieju awansował na 3. miejsce w rankingu światowym. Pozycję tę poprawił o jeszcze jedno miejsce na początku lutego 1999 roku.

Sezon 1999 był mniej udany dla Hiszpana, który dotarł do 3 finałów, był w ćwierćfinale French Open, ale żadnej imprezy nie wygrał.

W 2000 roku Corretja został mistrzem 5 turniejów, w tym imprezy w Indian Wells, gdzie wyeliminował m.in. zajmującego 3. miejsce w rankingu Magnusa Normana, a w finale Thomasa Enqvista. Po raz kolejny osiągnął ćwierćfinał French Open. Latem wygrał turnieje w Gstaad, Kitzbühel i Waszyngtonie. Ponownie wystąpił w turnieju Tennis Masters Cup, tym razem odpadając po meczach grupowych (wygrał z Lleytonem Hewittem, przegrał z Pete’em Samprasem i Maratem Safinem).

W 2001 roku po raz drugi dotarł do finału French Open. W drodze do finału pokonał m.in. Mariano Zabaletę, Fabrice’a Santoro, w ćwierćfinale Rogera Federera, w półfinale Sébastiena Grosjeana. Przegrał finał, rozgrywany w wietrznych warunkach, z Gustavo Kuertenem w czterech setach. W lipcu 2001 roku Corretja zwyciężył w Amsterdamie w finale pokonując Junusa al-Ajnawiego.

Ostatnie turnieje Corretja wygrał w 2002 roku – w Kitzbühel i Gstaad. Wygrał łącznie 17 turniejów w cyklu ATP World Tour, był także w 13 finałach.

W grze podwójnej odniósł 3 zwycięstwa turniejowe, a 4 razy przegrywał finały.

W 2000 roku w parze z Albertem Costą zdobył brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Sydney. w meczu półfinałowym Hiszpanie ulegli czołowej australijskiej parze Todd Woodbridge–Mark Woodforde, ale w pojedynku o brąz okazali się lepsi od reprezentantów RPA Johna-Laffnie de Jagera i Davida Adamsa.

Corretja bronił barw narodowych także w Pucharze Davisa oraz Drużynowym Pucharze Świata. W Pucharze Davisa bilans jego występów wynosi 20 zwycięstw i 11 porażek (w singlu i deblu). Debiutował w kwietniu 1996 roku w meczu z Izraelem, przyczyniając się do powrotu Hiszpanii w do grupy światowej. W 2000 roku przyczynił się do zdobycia przez zespół hiszpański trofeum, zdobywając punkty we wszystkich rundach.

Tenis Corretji opierał się na regularności. Hiszpan najlepiej czuł się na kortach o nawierzchni ziemnej, zazwyczaj pozostając na końcowej linii kortu i stamtąd wyprowadzając rotowane uderzenia. unikał ataków przy siatce, natomiast skutecznie grał tzw. minięcia (passing-shoty). Corretjia grał prawą ręką, z bekhendem jednoręcznym.

Ceniony za sportowe zachowanie na korcie, otrzymał wyróżnienie dziennikarzy sportowych dla najsympatyczniejszego tenisisty (tzw. nagrodę pomarańczy) w 1999 roku. Kilkakrotnie wybierano go do rady zawodników przy Stowarzyszeniu Tenisistów Zawodowych (ATP).

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (17–13)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1 listopada 1992	Guarujá	Twarda	Carsten Arriens	6:7(5), 3:6
Finalista	2.	2 października 1994	Palermo	Ceglana	Alberto Berasategui	6:2, 6:7(6), 4:6
Zwycięzca	1.	13 listopada 1994	Buenos Aires	Ceglana	Javier Frana	6:3, 5:7, 7:6(5)
Finalista	3.	12 maja 1996	Hamburg	Ceglana	Roberto Carretero	6:2, 4:6, 4:6, 4:6
Finalista	4.	28 lipca 1996	Kitzbühel	Ceglana	Alberto Berasategui	2:6, 4:6, 4:6
Finalista	5.	6 października 1996	Marbella	Ceglana	Marc-Kevin Goellner	6:7(4), 6:7(2)
Zwycięzca	2.	13 kwietnia 1997	Estoril	Ceglana	Francisco Clavet	6:3, 7:5
Finalista	6.	27 kwietnia 1997	Monte Carlo	Ceglana	Marcelo Ríos	4:6, 3:6, 3:6
Finalista	7.	4 maja 1997	Monachium	Ceglana	Mark Philippoussis	6:7(3), 6:1, 4:6
Zwycięzca	3.	18 maja 1997	Rzym	Ceglana	Marcelo Ríos	7:5, 7:5, 6:3
Zwycięzca	4.	20 lipca 1997	Stuttgart	Ceglana	Karol Kučera	6:2, 7:5
Zwycięzca	5.	15 lutego 1998	Dubaj	Twarda	Félix Mantilla	7:6(0), 6:1
Finalista	8.	10 maja 1998	Hamburg	Ceglana	Albert Costa	2:6, 0:6, 0:1 krecz
Finalista	9.	6 czerwca 1998	French Open, Paryż	Ceglana	Carlos Moyá	3:6, 5:7, 3:6
Zwycięzca	6.	12 lipca 1998	Gstaad	Ceglana	Boris Becker	7:6(5), 7:5, 6:3
Zwycięzca	7.	23 sierpnia 1998	Indianapolis	Twarda	Andre Agassi	2:6, 6:2, 6:3
Zwycięzca	8.	25 października 1998	Lyon	Dywanowa (hala)	Tommy Haas	2:6, 7:6(6), 6:1
Zwycięzca	9.	29 listopada 1998	World Championship, Hanower	Twarda (hala)	Carlos Moyá	3:6, 3:6, 7:5, 6:3, 7:5
Finalista	10.	17 stycznia 1999	Sydney	Twarda	Todd Martin	3:6, 6:7(5)
Finalista	11.	29 sierpnia 1999	Long Island	Twarda	Magnus Norman	6:7(4), 6:4, 3:6
Finalista	12.	19 września 1999	Majorka	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	6:2, 5:7, 3:6
Zwycięzca	10.	19 marca 2000	Indian Wells	Twarda	Thomas Enqvist	6:4, 6:4, 6:3
Zwycięzca	11.	16 lipca 2000	Gstaad	Ceglana	Mariano Puerta	6:1, 6:3
Zwycięzca	12.	30 lipca 2000	Kitzbühel	Ceglana	Emilio Benfele Álvarez	6:3, 6:1, 3:0 krecz
Zwycięzca	13.	20 sierpnia 2000	Waszyngton	Twarda	Andre Agassi	6:2, 6:3
Zwycięzca	14.	22 października 2000	Tuluza	Twarda (hala)	Carlos Moyá	6:3, 6:2
Finalista	13.	10 czerwca 2001	French Open, Paryż	Ceglana	Gustavo Kuerten	7:6(3), 5:7, 2:6, 0:6
Zwycięzca	15.	22 lipca 2001	Amsterdam	Ceglana	Junus al-Ajnawi	6:3, 5:7, 7:6(0), 3:6, 6:2
Zwycięzca	16.	14 lipca 2002	Gstaad	Ceglana	Gastón Gaudio	6:3, 7:6(3), 7:6(3)
Zwycięzca	17.	28 lipca 2002	Kitzbühel	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	6:4, 6:1, 6:3

Gra podwójna (3–4)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	18 czerwca 1995	Oporto	Ceglana	Jordi Arrese	Tomás Carbonell Francisco Roig	3:6, 6:7
Zwycięzca	1.	1 października 1995	Palermo	Ceglana	Fabrice Santoro	Hendrik Jan Davids Piet Norval	6:7, 6:4, 6:3
Finalista	2.	20 kwietnia 1997	Barcelona	Ceglana	Pablo Albano	Alberto Berasategui Jordi Burillo	3:6, 5:7
Zwycięzca	2.	4 maja 1997	Monachium	Ceglana	Pablo Albano	Karsten Braasch Jens Knippschild	3:6, 7:5, 6:2
Finalista	3.	22 lipca 2001	Amsterdam	Ceglana	Luis Lobo	Paul Haarhuis Sjeng Schalken	4:6, 2:6
Zwycięzca	3.	29 lipca 2001	Kitzbühel	Ceglana	Luis Lobo	Simon Aspelin Andrew Kratzmann	6:1, 6:4
Finalista	4.	28 lipca 2002	Kitzbühel	Ceglana	Lucas Arnold Ker	Robbie Koenig Thomas Shimada	6:7(3), 4:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-11-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-11-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-11-22]  (ang.).
• Profil na stronie Sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2014-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lipca 2009)]. (ang.).