French
DeutschAnders Järryd – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 lipca 1961 | |||||||||
| Wzrost | 180 cm | |||||||||
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |||||||||
| Status profesjonalny | 1980 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 1996 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 8 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 5 (22 lipca 1985) | |||||||||
| Australian Open | QF (1987, 1988) | |||||||||
| Roland Garros | 4R (1984, 1985) | |||||||||
| Wimbledon | SF (1985) | |||||||||
| US Open | QF (1985) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 58 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1 (12 sierpnia 1985) | |||||||||
| Australian Open | W (1987) | |||||||||
| Roland Garros | W (1983, 1987, 1991) | |||||||||
| Wimbledon | W (1989, 1991) | |||||||||
| US Open | W (1987, 1991) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Anders Pierre Järryd (ur. 13 lipca 1961 w Lidköping) – szwedzki tenisista, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista olimpijski z Seulu (1988).
Należał do graczy umiejętnie łączących obie specjalności tenisowe, w latach 1984–1985 będąc klasyfikowanym w czołowych dziesiątkach rankingów światowych zarówno gry pojedynczej, jak i podwójnej. W tej drugiej klasyfikacji zajmował pozycję lidera łącznie przez 106 tygodni.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Specjalista od gry podwójnej[edytuj | edytuj kod]
Zawodowa kariera Järryda przypadła na lata 1980–1996. Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej, odnosząc łącznie 58 zwycięstw w zawodach rangi ATP World Tour i w kolejnych 32 imprezach dochodząc do finałów. Pierwszy turniej wygrał w 1981 roku w austriackim Linzu, mając za partnera Hansa Simonssona; z graczem tym stworzył parę, która w tymże 1981 roku wygrała jeszcze turniej w Barcelonie, w 1982 roku cztery kolejne imprezy, a w 1983 roku trzy turnieje, m.in. wielkoszlemowy Roland Garros. W 1984 roku Szwedzi wygrali Masters Grand Prix w Londynie, zawody rozgrywane wówczas u progu sezonu jako podsumowanie poprzedniego.
W 1984 roku Järryd sukcesy odnosił nie tylko w parze z Simonssonem, ale i Tomášem Šmídem i Stefanem Edbergiem. Z Edbergiem awansował do finału US Open, ale szwedzka para musiała uznać wyższość Tomáša Šmída i Johna Fitzgeralda. Sezon Järryd zakończył z pięcioma triumfami turniejowymi. W następnym roku, 1985, osiągnął 10, z czego 9 wygrał. Dało mu w sierpniu po raz pierwszy awans na pozycję lidera rankingu deblistów. Wśród zwycięstw Järryda z sezonu 1985 znajduje się impreza Masters Grand Prix, tym razem w parze ze Stefanem Edbergiem.
Järryd i Edberg powtórzyli sukces w Masters Grand Prix w kolejnym roku, pokonując w finale Guy Forgeta i Yannicka Noaha. Jeden turniej w 1986 Järryd wygrał w parze z Joakimem Nyströmem, a z Edbergiem był w wielkoszlemowym finale w Paryżu, ponownie przegrywając z Fitzgeraldem i Šmídem. Skuteczniej Szwed grał w finałach turniejów wielkiego szlema w 1987 roku; z Edbergiem triumfował w Australian Open, z Robertem Seguso w Rolandzie Garrosie, ponownie z Edbergiem w US Open. Do skompletowania wielkiego szlema zabrakło Järrydowi Wimbledonu, gdzie w półfinale, grając w parze z Edbergiem, musiał uznać wyższość Sergio Casala i Emilio Sáncheza. Poza najważniejszymi turniejami Järryd wygrał w 1987 roku pięć kolejnych turniejów oraz uczestniczył w jednym finale.
Po 1987 roku Edberg skoncentrował się bardziej na karierze singlowej, a Järryd znalazł sobie nowego regularnego partnera w osobie Johna Fitzgeralda. W 1988 roku współpraca ta zaowocowała wygraną w Miami oraz finałami Rolanda Garrosa i Wimbledonu, a w 1989 roku – wimbledońskim triumfem i finałem Masters Grand Prix. Po sezonie 1990, kiedy Järryd po raz pierwszy od dziewięciu lat pozostał bez wygranego turnieju, w 1991 roku Szwed ponownie wygrał trzy imprezy wielkoszlemowe. Tym razem triumfował w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku, za każdym razem z Fitzgeraldem. Rok Järryd i Fizgerald zakończyli zwycięstwem w zawodach ATP World Tour World Championships.
W 1992 roku Järryd wygrał dwa turnieje z Fitzgeraldem i dalsze dwa z innymi partnerami, a w finale ATP World Tour World Championships w Johannesburgu (z Fitzgeraldem) uległ Toddowi Woodbridge’owi i Markowi Woodforde’owi, chociaż wcześniej w tej samej imprezie szwedzko-australijska para pokonała tych rywali w meczu grupowym. W 1993 roku Järryd po raz ostatni wystąpił w wielkoszlemowym finale, w Australian Open (po raz kolejny w duecie z Fitzgeraldem) ponosząc porażkę z Lauriem Warderem i Daniem Visserem. W tymże roku Szwed podjął współpracę deblową z Henrikiem Holmem, z którym wygrał dwa turnieje. Dwa turnieje z Holmem Järryd wygrał również w 1994 roku, a w 1995 roku częściowo powrócił do wspólnej gry z Fitzgeraldem osiągając dwa finały. Skuteczniej zawodnik szwedzki grał w parze z Martinem Dammem (dwie wygrane turniejowe). W czerwcu 1996 roku po raz ostatni doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Rosmalen z Pavlem Víznerem i Paulem Kilderry’m; jego partnerem w tej imprezie był Daniel Nestor.
W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
W grze pojedynczej Anders Järryd należał do ścisłej czołówki światowej w połowie lat 80. XX wieku. Wygrał łącznie 8 turniejów z cyklu ARP World Tour, pierwsze dwa w 1982 roku – w Linzu i Ankonie; był również 16-krotnie w finałach turniejowych, poczynając od Båstad w 1981 roku. W 1984 roku wygrał turnieje w Hilversum i Sydney, był w finałach w Båstad i Cincinnati. W 1985 roku triumfował w Brukseli; dzięki tym rezultatom, jak również półfinałowi na Wimbledonie, awansował w lipcu tegoż roku na najwyższe w karierze miejsce w rankingu singlowym – nr 5. Na turnieju wimbledońskim pokonał m.in. Scotta Davisa, a w półfinale przegrał z późniejszym zwycięzcą, Borisem Beckerem.
W pozostałych turniejach wielkoszlemowych Järryd dochodził w grze pojedynczej co najmniej do ćwierćfinałów – w 1985 roku na US Open, w 1987 i 1988 w Australian Open. W 1987 roku był w ćwierćfinale Wimbledonu, eliminując m.in. Miloslava Mecira. W 1996 roku, na Wimbledonie, zagrał swój ostatni singlowy mecz w rozgrywkach wielkoszlemowych, ulegając w I rundzie Chrisowi Wilkinsonowi. Po 1985 roku Järryd odniósł zwycięstwa w Dallas (1986), Wiedniu (1990) i Rotterdamie (1993). W 1994 roku doszedł do finału w Pekinie, a w 1995 roku w Rosmalen.
W turnieju Masters Grand Prix w grze pojedynczej Szwed grał dwukrotnie, w 1985 roku przegrywając w ćwierćfinale w Johnem McEnroe, a rok później ulegając w półfinale Borisowi Beckerowi.
Karierę zawodową Anders Järryd zakończył jesienią 1996 roku, zarobiwszy na kortach niemal pięć i pół miliona dolarów. Próbował swoich sił również w rozgrywkach seniorów, w ramach ATP Champions Tour wygrywając w 2001 roku turniej na Majorce (był także w finałach w Aland w 2001 roku i na Majorce w 2002 roku).
Reprezentant Szwecji[edytuj | edytuj kod]
Anders Järryd reprezentował kraj ns igrzyskach olimpijskich i w rozgrywkach drużynowych. Na igrzyskach olimpijskich wystąpił dwukrotnie. W 1988 roku w Seulu doszedł do półfinału gry podwójnej, mając za partnera Stefana Edberga; Szwedzi ulegli Sergio Casalowi oraz Emilio Sánchezowi i zdobyli brązowy medal (meczu o 3. miejsce wówczas nie rozgrywano). W drodze do półfinału Järryd i Edberg wyeliminowali m.in. reprezentantów Niemiec Carla-Uwe Steeba i Erica Jelena. Z gry pojedynczej Järryd odpadł w III rundzie pokonany przez Carla-Uwe Steeba. W 1992 roku w Barcelonie Szwedzi nie powtórzyli sukcesu, już w I rundzie wyeliminowani przez Jima Couriera i Pete’a Samprasa. Na barcelońskich igrzyskach Järryd w grze pojedynczej nie grał.
W latach 1981–1993 Järryd grał w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa. Dwukrotnie sięgał po trofeum, w 1984 roku jako deblista (pokonał wówczas w spotkaniu finałowym Johna McEnroe i Petera Fleminga, mając za partnera Stefana Edberga), a trzy lata później jako singlista (w finale z Indiami zdobył dwa punkty, pokonując Ramesha Krishnana i Vijaya Amritraja). Ponadto występował w przegranych finałach w 1986 roku (porażka z Australią), 1988 roku i 1989 roku (przegrane z Republiką Federalną Niemiec). Łącznie bilans jego gier w Pucharze Davisa wynosi 36 wygranych przy 17 porażkach, z czego w grze pojedynczej wygrał 16 pojedynków i przegrał 3.
W 2005 nazwisko Järryda wpisano do Hall of Fame tenisa szwedzkiego. Praworęczny Szwed, który ze względu na wadę wzroku musiał grać w szkłach kontaktowych, operował na korcie oburęcznym bekhendem i słynął zarówno z agresywnego returnu, jak i reakcji wolejowych przy siatce, co szczególnie podnosiło jego wartość jako deblisty.
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (8–16)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1981 | Båstad | Ceglana |  Thierry Tulasne | 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1982 | Linz | Ceglana |  José Higueras | 6:4, 4:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1982 | Ankona | Dywanowa (hala) |  Mike De Palmer | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 2. | 1983 | Båstad | Ceglana |  Mats Wilander | 1:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 1983 | Montreal | Twarda |  Ivan Lendl | 2:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 1984 | Båstad | Ceglana | Henrik Sundström | 6:3, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1984 | Hilversum | Ceglana | Tomáš Šmíd | 6:3, 6:3, 2:6, 6:2 |
| Finalista | 5. | 1984 | Cincinnati | Twarda | Mats Wilander | 6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1984 | Sydney | Twarda (hala) | Ivan Lendl | 6:3, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 6. | 1985 | Toronto | Dywanowa (hala) | Kevin Curren | 6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1985 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Mats Wilander | 6:4, 3:6, 7:5 |
| Finalista | 7. | 1985 | Mediolan | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 4:6, 1:6 |
| Finalista | 8. | 1985 | Sztokholm | Twarda (hala) | John McEnroe | 1:6, 2:6 |
| Finalista | 9. | 1986 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Joakim Nyström | 0:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 6. | 1986 | Dallas | Dywanowa (hala) |  Boris Becker | 6:7, 6:1, 6:1, 6:4 |
| Finalista | 10. | 1987 | Wembley | Dywanowa (hala) | Ivan Lendl | 3:6, 2:6, 5:7 |
| Finalista | 11. | 1989 | Rotterdam | Dywanowa (hala) |  Jakob Hlasek | 1:6, 5:7 |
| Finalista | 12. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Brad Gilbert | 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 7. | 1990 | Wiedeń | Dywanowa (hala) |  Horst Skoff | 6:3, 6:3, 6:1 |
| Finalista | 13. | 1991 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Jonas Svensson | 7:6(5), 2:6, 2:6 |
| Finalista | 14. | 1992 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Magnus Larsson | 4:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 8. | 1993 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Karel Nováček | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 15. | 1994 | Pekin | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 5:7, 5:7 |
| Finalista | 16. | 1995 | Rosmalen | Trawiasta |  Karol Kučera | 6:7(7), 6:7(4) |
Gra podwójna (58–32)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1981 | Linz | Twarda (hala) | Hans Simonsson |  Brad Drewett Pavel Složil | 6:4, 7:6 |
| Finalista | 1. | 1981 | Båstad | Ceglana | Hans Simonsson | Mark Edmondson John Fitzgerald | 6:2, 5:7, 0:6 |
| Finalista | 2. | 1981 | Bordeaux | Ceglana | Jim Gurfein |  Andrés Gómez Belus Prajoux | 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1981 | Barcelona | Ceglana | Hans Simonsson | Hans Gildemeister Andrés Gómez | 6:1, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 1982 | Linz | Ceglana | Hans Simonsson | Rod Frawley Paul Kronk | 6:2, 6:0 |
| Finalista | 3. | 1982 | Hamburg | Ceglana | Hans Simonsson | Pavel Složil Tomáš Šmíd | 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1982 | Båstad | Ceglana | Hans Simonsson | Joakim Nyström Mats Wilander | 0:6, 6:3, 7:6 |
| Finalista | 4. | 1982 | Bordeaux | Ceglana | Hans Simonsson | Hans Gildemeister Andrés Gómez | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1982 | Barcelona | Ceglana | Hans Simonsson |  Carlos Kirmayr Cássio Motta | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 6. | 1982 | Ankona | Dywanowa (hala) | Hans Simonsson | Tim Gullikson Bernard Mitton | 4:6, 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 7. | 1983 | Nancy | Twarda (hala) | Jan Gunnarsson | Ricardo Acuña Belus Prajoux | 7:5, 6:3 |
| Finalista | 5. | 1983 | Monachium | Ceglana | Tomáš Šmíd |  Chris Lewis Pavel Složil | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 8. | 1983 | French Open, Paryż | Ceglana | Hans Simonsson | Mark Edmondson Sherwood Stewart | 7:6, 6:4, 6:2 |
| Finalista | 6. | 1983 | Båstad | Ceglana | Hans Simonsson | Joakim Nyström Mats Wilander | 6:1, 6:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 9. | 1983 | Barcelona | Ceglana | Hans Simonsson | Jim Gurfein Erick Iskersky | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 1983 | Sztokholm | Twarda (hala) | Hans Simonsson | Peter Fleming Johan Kriek | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 1984 | Londyn WCT | Dywanowa (hala) | Hans Simonsson | Tomáš Šmíd Pavel Složil | 1:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 12. | 1984 | Luksemburg | Dywanowa (hala) | Tomáš Šmíd | Mark Edmondson Sherwood Stewart | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 13. | 1984 | Hamburg | Ceglana | Stefan Edberg | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 14. | 1984 | Hilversum | Ceglana | Tomáš Šmíd | Broderick Dyke Michael Fancutt | 6:4, 5:7, 7:6 |
| Finalista | 7. | 1984 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Stefan Edberg | John Fitzgerald Tomáš Šmíd | 6:7(5), 3:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 1984 | Sydney | Twarda (hala) | Hans Simonsson | Mark Edmondson Sherwood Stewart | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 1985 | Toronto | Dywanowa (hala) | Peter Fleming | Glenn Layendecker Glenn Michibata | 7:6, 6:2 |
| Zwycięzca | 17. | 1985 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | Kevin Curren Wojciech Fibak | 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 18. | 1985 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Heinz Günthardt | Broderick Dyke Wally Masur | 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 19. | 1985 | Rzym | Ceglana | Mats Wilander | Ken Flach Robert Seguso | 4:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 20. | 1985 | Båstad | Ceglana | Stefan Edberg | Sergio Casal Emilio Sánchez | 6:0, 7:6 |
| Finalista | 8. | 1985 | Montreal | Twarda | Stefan Edberg | Ken Flach Robert Seguso | 7:5, 6:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 21. | 1985 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | Joakim Nyström Mats Wilander | 4:6, 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 22. | 1985 | Sydney | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Mark Edmondson Kim Warwick | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 23. | 1985 | Wembley | Dywanowa (hala) | Guy Forget | Boris Becker Slobodan Živojinović | 7:5, 4:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 24. | 1986 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | Joakim Nyström Mats Wilander | 6:1, 7:6 |
| Finalista | 9. | 1986 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | Scott Davis David Pate | 6:7, 6:3, 3:6, 5:7 |
| Finalista | 10. | 1986 | Memphis | Dywanowa (hala) | Guy Forget | Ken Flach Robert Seguso | 4:6, 6:4, 6:7 |
| Finalista | 11. | 1986 | Boca West | Twarda | Stefan Edberg | Brad Gilbert Vincent Van Patten | walkower |
| Zwycięzca | 25. | 1986 | Madryt | Ceglana | Joakim Nyström | Jesus Colas David De Miguel | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 12. | 1986 | French Open, Paryż | Ceglana | Stefan Edberg | John Fitzgerald Tomáš Šmíd | 6:3, 4:6, 6:3, 6:7(4), 12:14 |
| Zwycięzca | 26. | 1986 | Los Angeles | Twarda | Stefan Edberg | Peter Fleming John McEnroe | 3:6, 7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 27. | 1986 | Londyn | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | Guy Forget Yannick Noah | 6:3, 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 28. | 1987 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Stefan Edberg | Peter Doohan Laurie Warder | 6:4, 6:4, 7:6(3) |
| Zwycięzca | 29. | 1987 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | Chip Hooper Mike Leach | 3:6, 6:3, 6:3 |
| Finalista | 13. | 1987 | Tokio | Twarda | Andrés Gómez | Paul Annacone Kevin Curren | 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 30. | 1987 | French Open, Paryż | Ceglana | Robert Seguso | Guy Forget Yannick Noah | 6:7, 6:7, 6:3, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 31. | 1987 | Båstad | Ceglana | Stefan Edberg | Emilio Sánchez Javier Sánchez | 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 32. | 1987 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Stefan Edberg | Ken Flach Robert Seguso | 7:6(1), 6:2, 4:6, 5:7, 7:6(2) |
| Zwycięzca | 33. | 1987 | Bazylea | Twarda (hala) | Tomáš Šmíd | Stanislav Birner Jaroslav Navrátil | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 34. | 1987 | Sztokholm | Twarda (hala) | Stefan Edberg | Jim Grabb Jim Pugh | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 35. | 1988 | Key Biscayne | Twarda | John Fitzgerald | Ken Flach Robert Seguso | 7:6, 6:1, 7:5 |
| Finalista | 14. | 1988 | Rzym | Ceglana | Tomáš Šmíd |  Jorge Lozano Todd Witsken | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 15. | 1988 | French Open, Paryż | Ceglana | John Fitzgerald | Andrés Gómez Emilio Sánchez | 3:6, 7:6, 4:6, 3:6 |
| Finalista | 16. | 1988 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Fitzgerald | Ken Flach Robert Seguso | 4:6, 6:2, 4:6, 6:7 |
| Finalista | 17. | 1988 | Stuttgart | Ceglana |  Michael Mortensen | Sergio Casal Emilio Sánchez | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 36. | 1989 | Key Biscayne | Twarda | Jakob Hlasek | Jim Grabb Patrick McEnroe | 6:3, krecz |
| Zwycięzca | 37. | 1989 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Fitzgerald | Rick Leach Jim Pugh | 3:6, 7:6, 6:4, 7:6 |
| Finalista | 18. | 1989 | Los Angeles | Twarda | John Fitzgerald | Marty Davis Tim Pawsat | 5:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 38. | 1989 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Jan Gunnarsson | Paul Annacone Kelly Evernden | 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 39. | 1989 | Paryż | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Jakob Hlasek Éric Winogradsky | 7:6, 6:4 |
| Finalista | 19. | 1989 | Londyn | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Jim Grabb Patrick McEnroe | 5:7, 6:7, 7:5, 3:6 |
| Finalista | 20. | 1990 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Guy Forget Jakob Hlasek | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 21. | 1990 | Moskwa | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald |  Hendrik Jan Davids Paul Haarhuis | 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 40. | 1991 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Patrick Galbraith | Steve DeVries David Macpherson | 7:6, 6:2 |
| Finalista | 22. | 1991 | Tokio | Twarda | John Fitzgerald | Stefan Edberg Todd Woodbridge | 4:6, 7:5, 4:6 |
| Finalista | 23. | 1991 | Monachium | Ceglana | Danie Visser | Patrick Galbraith Todd Witsken | 5:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 41. | 1991 | French Open, Paryż | Ceglana | John Fitzgerald | Rick Leach Jim Pugh | 6:0, 7:6 |
| Zwycięzca | 42. | 1991 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Fitzgerald |  Javier Frana Leonardo Lavalle | 6:3, 6:4, 6:7, 6:1 |
| Finalista | 24. | 1991 | Båstad | Ceglana | Magnus Gustafsson | Ronnie Båthman Rikard Bergh | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 43. | 1991 | US Open, Nowy Jork | Twarda | John Fitzgerald | Scott Davis David Pate | 6:3, 3:6, 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 44. | 1991 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Gary Muller | Jakob Hlasek Patrick McEnroe | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 45. | 1991 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Tom Nijssen Cyril Suk | 7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 46. | 1991 | Paryż | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Kelly Jones Rick Leach | 3:6, 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 47. | 1991 | Johannesburg | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Ken Flach Robert Seguso | 6:4, 6:4, 2:6, 6:4 |
| Finalista | 25. | 1992 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Tom Nijssen Cyril Suk | 3:6, 7:6, 3:6 |
| Finalista | 26. | 1992 | Tokio | Twarda | John Fitzgerald | Kelly Jones Rick Leach | 6:0, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 48. | 1992 | Londyn | Trawiasta | John Fitzgerald |  Goran Ivanišević Diego Nargiso | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 49. | 1992 | Bolzano | Dywanowa (hala) |  Bent-Ove Pedersen | Tom Nijssen Cyril Suk | 6:1, 6:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 50. | 1992 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Ronnie Båthman | Kent Kinnear Udo Riglewski | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 51. | 1992 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | John Fitzgerald | Patrick McEnroe Jared Palmer | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 27. | 1992 | Johannesburg | Twarda | John Fitzgerald | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 2:6, 6:7, 7:5, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 28. | 1993 | Australian Open, Melbourne | Twarda | John Fitzgerald | Danie Visser Laurie Warder | 4:6, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 52. | 1993 | Dubaj | Twarda | John Fitzgerald | Grant Connell Patrick Galbraith | 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 53. | 1993 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Henrik Holm | David Adams Andriej Olchowski | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 54. | 1993 | Båstad | Ceglana | Henrik Holm | Brian Devening Tomas Nydahl | 6:1, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 55. | 1994 | Saragossa | Dywanowa (hala) | Henrik Holm | Martin Damm Karel Nováček | 7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 56. | 1994 | Tokio | Twarda | Henrik Holm | Sébastien Lareau Patrick McEnroe | 7:6, 6:1 |
| Finalista | 29. | 1994 | Hamburg | Ceglana | Henrik Holm | Scott Melville Piet Norval | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 57. | 1995 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Martin Damm | Tomás Carbonell Francisco Roig | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 58. | 1995 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Martin Damm | Jakob Hlasek Jewgienij Kafielnikow | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 30. | 1995 | Tokio | Twarda | John Fitzgerald |  Mark Knowles Jonathan Stark | 3:6, 6:3, 6:7 |
| Finalista | 31. | 1995 | Hongkong | Twarda | John Fitzgerald | Tommy Ho Mark Philippoussis | 1:6, 7:6, 6:7 |
| Finalista | 32. | 1996 | Rosmalen | Trawiasta | Daniel Nestor | Paul Kilderry Pavel Vízner | 5:7, 3:6 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-17] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-17] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-17] (ang.).
- Zbigniew Dutkowski, Encyklopedia tenisowa, w: „Tenis”, nr 4 (94) z czerwca 2006