Mengü Ertel - Vikipedi

Mengü Ertel
Doğum1931
İstanbul
Ölüm15 Mart 2000 (69 yaşında)
Evlilik(ler)iÜlfet Selçuk
YakınlarıTurhan Selçuk, İlhan Selçuk
ÇocuklarıMurat Ertel
AlanıGrafik Tasarım
Sanat eğitimiİstanbul Güzel Sanatlar Akademisi
Ödüller
Uluslararası Paris Sinema Afişleri Sergisi Büyük Ödül
1975

Moskova Olimpiyat Oyunları Afiş Yarışması Üçüncülük Ödülü
1980

Grafik 83 Sergisi, İhap Hulusi Afiş Yarışması Başarı Ödülü
1983

Mengü Ertel, (d. 16 Mart 1931, İstanbul – ö. 15 Mart 2000), grafik sanatçısı.

Türkiye'de modern grafik tasarım sanatının öncülerindendir.

Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]

1931 yılında İstanbul'un Üsküdar semtinde doğdu. Babası Üsküdar Evkaf Dairesi kıdemli memurlarından Muhsin Bey idi.[1] 12 yaşında babasını yitirdi.

Küçük yaşta tiyatroya ve sinemaya merak sardı.[2] Filmlerde figüranlık ve dublaj yaptı.

Resim öğretmeninin yönlendirmesi ile İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Süsleme Sanatları Bölümü'ne girdi. Öğrencilik yıllarından itibaren sanat ve edebiyat çevresi ile tanıştı. Muhsin Ertuğrul'un kurduğu Küçük Sahne'de Almanya’dan gelen dekoratör Kurt Halleper’in yanında çalışarak tiyatro dekoru deneyimi kazandı. Renkli ilk Türk filmi olan Halıcı Kız'da dekoratör yardımcılığı yaptı.[3] Aynı dönemde Adalet Cimcoz’un kurduğu Maya Sanat Galerisi’nde arkadaşı Kuzgun Acar'la birlikte çalıştı.

1953 yılında Karaköy'de Grafik Sanatlar Atölyesi’ni kurdu.[4] Atölye, 1982 yılında da bir şirkete dönüşerek faaliyetlerini sürdürdü. Büyük firmalar, markalar, kamu kurumları, festivaller için özgün amblem ve logolar tasarladı. 1. İstanbul Festivali'nin afişi, tasarladığı işlerdendir.

Muhsin Ertuğrul'un ondan Kenterlerin sahnelediği Salıncakta İki Kişi adlı oyun için afiş yapmasını istemesi üzerine 1960'lı yıllarda tiyatro afişi çalışmalarına başladı. Dönemim tüm özel tiyatroları için afiş tasarladı. 1967'de Keşanlı Ali Destanı için yaptığı çalışma başyapıtlarından birisi oldu.[5] Ertel, Meslek hayatında tiyatro için 150'den fazla afiş tasarladı.[6]

1966’dan başlayarak çeşitli uluslararası afiş sergilerine ve bienallere katıldı.[7] Aslan Asker Şvayk ve Godot'yu Beklerken afişleri 1966 Varşova Afiş Bienali kataloğunda yer aldı. Keşanlı Ali Destanı ve Kafkas Tebeşir Dairesi afişleri ,se 1968'de Wilanów Poster Müzesi'nin düzenlediği Uluslararası Poster Bienali’ne kabul edildi ve müzenin arşivine girdi.

Sanatçı, ilk kişisel sergisini 1969 yılında İstanbul’daki Alman Kültür Merkezi'nde açtı.[7] Jeanne d’Arc’ın Çilesi adlı afişi 1974'te Cannes 2. Uluslararası Sinema Afişleri Sergisi’nde özel ödüle aday gösterildi ancak afişin basılmamış olması nedeniyle ödülü alamadı. Ertesi yıl aynı afişi özel olarak bastırıp Uluslararası Paris Film Afişleri Sergisi’ne gönderdi ve Büyük Ödülü İngiliz sanatçı Oscar Zárate’yle paylaştı.[8]

Sinema sanatı ile yakından ilgilendi, sinemayı "beslenme kaynağı" olarak gördü.[9] Uzun yıllar Türk Sinematek Derneği yönetiminde yer aldı.

Grafik çalışmaları dışında İslamabad'da mimar Vedat Dalokay'ın tasarladığı Şah Faysal Camii seramik panoları için tasarım yaptı.[10]

Ölümüne değin TRT 2 kanalında televizyonunda her hafta yayımlanan Cumhuriyete Kanat Gerenler başlıklı programın sunuculuğunu yaptı.[11]

1998'de devlet sanatçısı unvanı ile taltif edildi. Son sergisi, 1999 yılında İstanbul'da Dolmabahçe Kültür Merkezi'nde açtığı “Büyültmeler” isimli sergidir. Bu sergide su bazlı boya ve hat kalemiyle yaptığı çalışmaları dijital baskı tekniğiyle hazırladığı 15 adet ‘"büyültme’’yi sergiledi.[12]

Yaşamının son yıllarında parkinson hastalığı nedeniyle rahatsız olan Ertel, 15 Mart 2000'de zatürreden öldü.[13]

Bazı ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 1975 Uluslararası Paris Sinema Afişleri Sergisi Büyük Ödül (Carl Dreyer'in "Jeanne D'arc'ın Çilesi" filmi için yaptığı afişle)
  • 1980 Moskova Olimpiyat Oyunları Afiş Yarışması Üçüncülük Ödülü
  • 1983 Grafik 83 Sergisi, İhap Hulusi Afiş Yarışması Başarı Ödülü

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "San Grafik A.Ş." www.sangrafik.com.tr. 23 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023. 
  2. ^ "Afişin Sonsuz Gücünün Bilincinde Bir Büyük Usta: Mengü Ertel". ekitap.ktb.gov.tr. 30 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023. 
  3. ^ Özdemir, Özlem (2 Ağustos 2015). ""İkinci Cumhuriyet şu anda iktidarda!"". birgun.net. 1 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  4. ^ Gökalan, Merve; Sevindik, Orhan (31 Aralık 2022). "Mengü Ertel's Design Style (Sample of Poster Designs)". Meriç Uluslararası Sosyal ve Stratejik Araştırmalar Dergisi (İngilizce). 6 (17): 259-279. doi:10.54707/meric.1133170. ISSN 2587-2206. 21 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  5. ^ Salkaya, Dilan (2 Aralık 2022). "Bir Tiyatro Olayı ve Afişler de Konuşur". Punctum. 28 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023. 
  6. ^ Ayşe Derya Kahraman, Süleyman Durgultluoğlu. "Rengin Afişe Katkıs ıve Mengü ERtel" (PDF). İdil Sanat ve Dil Dergisi. 21 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  7. ^ a b "Sanatçı Bilgileri - Ankara Resim ve Heykel Müzesi". web.archive.org. 9 Nisan 2023. 9 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2023. 
  8. ^ "Mengü Ertel Hayatı ve Eserleri (1931 - 2000)". İstanbul Sanat Evi. 5 Aralık 2019. 24 Mart 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023. 
  9. ^ "Sinemacı Mengü Ertel". Milliyet. 17 Mart 2000. 16 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  10. ^ Madra, Ömer (Haziran 1992). "Mengü Ertel: "Bu kumaşın dokusunda benim de bir ipliğim var"" (PDF). Arredamento Dekorasyon. 22 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  11. ^ HIZLAN, Doğan (21 Mart 2000). "Doğan Hızlan: Mengü Ertel de Kanat Gerenler'dendi". www.hurriyet.com.tr. 29 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2023. 
  12. ^ "Mengü Ertel'in Büyültmeleri". www.hurriyet.com.tr. 16 Nisan 1999. 22 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 
  13. ^ "Mengü Ertel ve tiyatrografi". 13 Ağustos 2014. 11 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2023. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Mengü_Ertel&oldid=31788525" sayfasından alınmıştır