Jean-Marie Villot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jean-Marie Villot
Kardynał biskup
Ilustracja
Jean-Marie Villot (1978)
Herb duchownego Auxilium a Domino
Pomoc w Panu
Kraj działania

Francja
Watykan

Data i miejsce urodzenia

11 października 1905
Saint-Amant-Tallende

Data i miejsce śmierci

9 marca 1979
Rzym

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

2 maja 1969–9 marca 1979

Kamerling
Okres sprawowania

16 października 1970–9 marca 1979

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 kwietnia 1930

Nominacja biskupia

2 września 1954

Sakra biskupia

12 października 1954

Kreacja kardynalska

22 lutego 1965
Paweł VI

Kościół tytularny

Santissima Trinità al Monte Pincio

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 października 1954

Konsekrator

Maurice Feltin

Współkonsekratorzy

Émile Maurice Guerry
Chappot de la Chanonie

Jean-Marie Cardinal Villot (ur. 11 października 1905 w Saint-Amant-Tallende, zm. 9 marca 1979 w Rzymie) – francuski biskup rzymskokatolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, biskup pomocniczy Paryża w latach 1954–1959, arcybiskup koadiutor Lyonu w latach 1959–1965, arcybiskup metropolita Lyonu w latach 1965–1967, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 1967–1969, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej w latach 1969–1979, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego w latach 1970–1979, przewodniczący Papieskiej Rady Cor Unum w latach 1971–1978.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1930 został wyświęcony na księdza. W 1954 został biskupem pomocniczym Paryża (tyt. Bosporus), a następnie w styczniu 1965 mianowany arcybiskupem Lyonu, zaś 22 lutego 1965 na konsystorzu został wyniesiony do godności kardynała przez papieża Pawła VI, z tytułem prezbitera Santissima Trinità al Monte Pincio. W kwietniu 1967 papież Paweł VI mianował go prefektem Kongregacji Duchowieństwa. W maju 1969 został ustanowiony przez Pawła VI sekretarzem stanu. W 1970 został mianowany kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego. W lipcu 1971 stanął na czele nowo założonej Papieskiej Rady Cor Unum. Villot pozostał sekretarzem stanu do końca pontyfikatu Pawła VI, przez pontyfikat Jana Pawła I oraz przez pierwsze miesiące pontyfikatu Jana Pawła II, do 1979. Kardynał Villot uczestniczył jako elektor w obydwóch konklawe 1978.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]