Dieter Thoma – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dieter Thoma
Ilustracja
Dieter Thoma (2005)
Data i miejsce urodzenia

19 października 1969
Hinterzarten

Klub

SC Hinterzarten

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (71. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

1 stycznia 1986 w Garmisch-Partenkirchen (11. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

12 grudnia 1987 w Lake Placid (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

3 grudnia 1988 w Thunder Bay

Rekord życiowy

211,0 m na Velikance w Planicy (23 marca 1997)[1][2][a]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Lillehammer 1994 druż.
srebro Nagano 1998 druż.
brąz Lillehammer 1994 normalna
Mistrzostwa świata
złoto Ramsau 1999 druż.
srebro Trondheim 1997 duża
srebro Thunder Bay 1995 druż.
brąz Val di Fiemme 1991 druż.
brąz Trondheim 1997 druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 1990
brąz Oberstdorf 1998
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Lake Placid 1986 druż.
srebro Asiago 1987 druż.
brąz Asiago 1987 ind.
Inne nagrody
Puchar świata w skokach
2. miejsce
1996/1997
3. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1990/1991
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
1989/1990
brąz 3. miejsce
1990/1991
brąz 3. miejsce
1996/1997
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
1989/1990
Multimedia w Wikimedia Commons

Dieter Thoma (ur. 19 października 1969 w Hinterzarten) – niemiecki skoczek narciarski, trzykrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata w lotach, trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów, zwycięzca 38. Turnieju Czterech Skoczni oraz zdobywca Pucharu KOP.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Dieter Thoma pochodził z rodziny o tradycjach narciarskich. Jego dziadek, Albert, był instruktorem i trenerem, ojciec, Franz, biegaczem narciarskim, a wuj, Georg Thoma, był mistrzem olimpijskim i mistrzem świata w kombinacji norweskiej[3]. Thoma zaczął skakać w 1975, a w 1985 został powołany do reprezentacji.

W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1985 w pierwszym konkursie 34. edycji Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie, zajmując 71. miejsce. Dwa dni później, podczas konkursu w Garmisch-Partenkirchen, zdobył swoje pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. 13 lutego 1986 osiągnął swój pierwszy sukces w karierze, wspólnie z kolegami zdobywając złoty medal w konkursie drużynowym na mistrzostwach świata juniorów w Lake Placid. W 1987 na mistrzostwach świata juniorów w Asiago zdobył dwa medale: srebrny drużynowo i brązowy indywidualnie - wyprzedzili go jedynie Ari-Pekka Nikkola oraz Mike Arnold. Tydzień później wziął udział w mistrzostwach świata w Oberstdorfie, zajmując 49. miejsce na normalnej skoczni, 20. na skoczni dużej i 6. w konkursie drużynowym.

Na początku sezonu 1987/1988, 12 grudnia 1987, wywalczył swoje pierwsze podium, zajmując drugie miejsce w Lake Placid. Siódme miejsce w Oberstdorfie, piąte w Ga-Pa i ósme w Innsbrucku dawały mu wysoką pozycję w klasyfikacji 36. Turnieju Czterech Skoczni. Jednak w ostatnim konkursie, 6 stycznia 1988 w Bischofshofen, Thoma zajął dopiero 96. miejsce, tracąc szanse na wysokie miejsce w TCS. Wystartował także w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni podczas igrzysk olimpijskich w Calgary w 1988, zajmując 55. miejsce. Sezon 1988/1989 przyniósł mu pierwsze zwycięstwo w karierze. Odniósł je już w pierwszym konkursie, 3 grudnia 1988 w Thunder Bay. Później jeszcze trzykrotnie stawał na podium, co dało mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Był także czwarty w 37. Turnieju Czterech Skoczni. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 był czternasty na normalnej skoczni, na dużej zajął 28. miejsce, a w konkursie drużynowym reprezentanci RFN z Thomą w składzie zajęli ósme miejsce.

Sezon 1989/1990 zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej. Wygrał w Oberstdorfie, był piąty w Garmisch-Partenkirchen, szósty w Innsbrucku i drugi w Bischofshofen, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji końcowej 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Zwyciężył także na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990, wyprzedzając Mattiego Nykänena i Jensa Weißfloga. Łącznie pięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ w tym sezonie, trzykrotnie zwyciężając i dwa razy zajmując drugie miejsce. Ponownie trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej zajął w sezonie 1990/1991. Trzeci był także 39. Turnieju Czterech Skoczni, choć w jego trakcie tylko raz stanął na podium (3. miejsce w Innsbrucku). Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 przyniosły mu kolejny medal. W konkursie drużynowym wspólnie z Heiko Hungerem, André Kiesewetterem i Jensem Weißflogiem wywalczył brązowy medal. Indywidualnie zajął 21. miejsce na dużej oraz 35. miejsce na dużej skoczni.

W kolejnych sezonach Thoma prezentował słabszą formę. Trzecie miejsce w Murau, wywalczone 9 stycznia 1994, było jego pierwszym podium od zakończenia sezonu 1990/1991. W międzyczasie wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 i mistrzostwach świata w Falun w 1993, jednak na obu tych imprezach zajmował odległe miejsca. Miesiąc po zajęciu trzeciego miejsca w Murau Thoma wystartował na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer. Po pierwszej serii olimpijskiego konkursu na normalnej skoczni zajmował siódme miejsce dzięki skokowi na 98,5 m i tracił 13 punktów do lidera – Espena Bredesena – oraz 7 punktów do zajmującego trzecie miejsce Noriakiego Kasai. Odległość 102,5 m uzyskana przez Niemca w drugiej kolejce pozwoliła mu awansować na trzecie miejsce, za Bredesenem i Lassem Ottesenem. W walce o brązowy medal Thoma pokonał swego rodaka, Jensa Weißfloga, o zaledwie pół punktu. W konkursie na dużej skoczni zajął piętnaste miejsce. W rywalizacji drużynowej wraz z Hansjörgiem Jäkle, Christofem Duffnerem i Weißflogiem zdobył złoty medal. W klasyfikacji generalnej sezonu 1993/1994 zajął 11. miejsce.

W sezonie 1994/1995 indywidualnie dwukrotnie stawał na trzecim stopniu zawodów Pucharu Świata. Te wyniki przełożyły się na odbywające się w marcu 1995 mistrzostwa świata w Thunder Bay, gdzie był dwunasty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie zajął 33. miejsce. Mimo to w konkursie drużynowym razem z Weißflogiem, Jäklem i Gerdem Siegmundem wywalczył srebrny medal. Złoty medal zdobyli Finowie, do których Niemcy stracili zaledwie 6,5 punktu.

Kolejne sukcesy przyszły w sezonie 1996/1997. Thoma wygrał pierwsze zawody tego sezonu – 30 listopada 1996 w Lillehammer. Wygrał także w Oberstdorfie i Bischofshofen, zaś w Ga-Pa był ósmy, a w Innsbrucku dziewiąty, co wystarczyło do zajęcia trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni za Primožem Peterką i Andreasem Goldbergerem. Podczas mistrzostw świata w Trondheim w 1997 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni – wyprzedził go tylko Masahiko Harada, natomiast trzecie miejsce z wyraźną stratą zajął Sylvain Freiholz. Na normalnej skoczni zajął 22. miejsce, jednak w konkursie drużynowym wraz z Jäklem, Duffnerem i Martinem Schmittem zdobył kolejny medal, tym razem brązowy. Łącznie w tym sezonie dziewięciokrotnie stawał na podium zawodów PŚ, czterokrotnie zwyciężał, cztery razy był drugi i raz trzeci, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym samym roku na zawodach w Planicy ustanowił swój rekord życiowy skokiem na 211 metrów. Skoczył jeszcze dalej, osiągając 213 metrów (więcej niż ówczesny rekord świata), ale skoku tego nie ustał.

Dobre wyniki uzyskiwał także w sezonie 1997/1998, który również zaczął się od zwycięstwa, będącego równocześnie ostatnim w jego karierze. W Turnieju Czterech Skoczni zajął tym razem szóste miejsce. Niedługo później wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, gdzie zdobył brązowy medal. Lepsi okazali się tylko Kazuyoshi Funaki oraz Sven Hannawald. W lutym 1998 Thoma wystartował na igrzyskach w Nagano, zajmując 13. miejsce na normalnej skoczni i 12. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym Niemcy w składzie Hannawald, Schmitt, Jäkle i Thoma zdobyli srebrny medal. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął ósme miejsce.

Mistrzostwa świata w Ramsau w 1999 były ostatnią dużą imprezą w jego karierze. W indywidualnych startach był ósmy na dużej skoczni i szesnasty na normalnym obiekcie. Ponadto razem z Hannawaldem, Duffnerem i Schmittem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym; przewaga Niemców nad drugimi w konkursie Japończykami wyniosła zaledwie 1,9 punktu. Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął 23 stycznia 1999 w Sapporo, gdzie zajął trzecie miejsce. Ostatni oficjalny występ zaliczył 19 marca 1999 w Planicy, gdzie zajął 14. miejsce. W klasyfikacji końcowej swego ostatniego sezonu w Pucharze Świata zajął 10. miejsce.

Emerytura[edytuj | edytuj kod]

Swój ostatni skok oddał na skoczni w Ga-Pa. 31 grudnia 1999, 4 sekundy przed północą, odepchnął się od belki startowej, wylądował już w nowym, 2000 roku[4].

Po zakończeniu kariery zajął się komentowaniem skoków. W latach 2000–2007 był ekspertem telewizji RTL, po czym rozpoczął pracę dla innej niemieckiej stacji, ARD. Oprócz tego były skoczek prowadzi firmę THOMA Sportevents. Prywatnie skoczek od 1995 do 2001 roku był mężem Manueli, którą poznał trzy lata wcześniej podczas konferencji prasowej. Z tego związku mają dwoje dzieci[3].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
55. 14 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia normalna indywidualnie 154.1 pkt -75.0 pkt Finlandia Matti Nykänen
27. 9 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia normalna indywidualnie 189.4 pkt -33.4 pkt Austria Ernst Vettori
5. 14 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża drużynowo[b] 544.6 pkt -99.8 pkt  Finlandia
39. 16 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża indywidualnie 132.6 pkt -106.9 pkt Finlandia Toni Nieminen
15. 20 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 192.7 pkt -81.8 pkt Niemcy Jens Weißflog
1. 22 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia duża drużynowo[c] 970.1 pkt - -
3. 25 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 260.5 pkt -21.5 pkt Norwegia Espen Bredesen
13. 11 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia normalna indywidualnie 208.4 pkt -26.0 pkt Finlandia Jani Soininen
12. 15 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża indywidualnie 235.6 pkt -36.7 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki
2. 16 lutego 1998 Japonia Nagano Skocznia duża drużynowo[d] 897.4 pkt -35.6 pkt  Japonia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
20. 15 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 190.3 pkt -25.7 pkt Austria Andreas Felder
6. 17 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[e] 575.3 pkt -58.8 pkt  Finlandia
49. 20 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 179.6 pkt -44.8 pkt Czechosłowacja Jiří Parma
28. 20 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża indywidualnie 157.0 pkt -61.5 pkt Finlandia Jari Puikkonen
8. 22 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża drużynowo[f] 546.0 pkt -99.0 pkt  Finlandia
14. 26 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia normalna indywidualnie 99.4 pkt -15.1 pkt Jens Weißflog
21. 10 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 169.9 pkt -47.6 pkt Franci Petek
3. 14 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[g] 549.4 pkt -18.2 pkt  Austria
35. 16 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 171.6 pkt -51.3 pkt Austria Heinz Kuttin
20. 21 lutego 1993 Szwecja Falun Skocznia duża indywidualnie 72.2 pkt -169.2 pkt Norwegia Espen Bredesen
11. 23 lutego 1993 Szwecja Falun Skocznia duża drużynowo[h] 632.2 pkt -189.3 pkt  Norwegia
12. 12 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 213.0 pkt -53.0 pkt Japonia Takanobu Okabe
2. 16 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[i] 882.5 pkt -6.5 pkt  Finlandia
33. 18 marca 1995 Kanada Thunder Bay Skocznia duża indywidualnie 120.0 pkt -152.6 pkt Norwegia Tommy Ingebrigtsen
22. 22 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 233.0 pkt -30.5 pkt Finlandia Janne Ahonen
3. 27 lutego 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża drużynowo[j] 845.6 pkt -109.7 pkt  Finlandia
2. 1 marca 1997 Norwegia Trondheim Skocznia duża indywidualnie 245.0 pkt -7.1 pkt Japonia Masahiko Harada
8. 21 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia duża indywidualnie 237.6 pkt -25.8 pkt Niemcy Martin Schmitt
1. 23 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia duża drużynowo[k] 988.9 pkt - -
16. 26 lutego 1999 Austria Ramsau Skocznia normalna indywidualnie 221.0 pkt -34.0 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1. 25 lutego 1990 Norwegia Vikersund Loty indywidualnie 357.7 pkt - -
3. 25 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf Loty indywidualnie 749.9 pkt -26.5 pkt Japonia Kazuyoshi Funaki

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1. 13 lutego 1986 Stany Zjednoczone Lake Placid Skocznia normalna drużynowo[l] ? - -
3. 2 lutego 1987 Włochy Asiago Skocznia normalna indywidualnie ? ? Finlandia Ari-Pekka Nikkola
2. 4 lutego 1987 Włochy Asiago Skocznia normalna drużynowo[m] ? ?  NRD

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 12 grudnia 1987 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 199.1 pkt 2. -14.0 pkt Pavel Ploc
2. 3 grudnia 1988 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 221.6 pkt 1. - -
3. 4 grudnia 1988 Kanada Thunder Bay Big Thunder 230.5 pkt 3. -4.5 pkt Risto Laakkonen
4. 17 grudnia 1988 Japonia Sapporo Miyanomori 204.4 pkt 2. -15.3 pkt Matti Nykänen
5. 30 grudnia 1988 Oberstdorf Schattenbergschanze 219.5 pkt 1. - -
6. 3 grudnia 1989 Kanada Thunder Bay Big Thunder 224.0 pkt 1. - -
7. 28 grudnia 1989 Oberstdorf Schattenbergschanze 215.0 pkt 1. - -
8. 6 stycznia 1990 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 222.0 pkt 2. -5.0 pkt František Jež
9. 12 stycznia 1990 Czechosłowacja Harrachov Čerťák K-120 222.5 pkt 1. - -
10. 25 marca 1990 Planica Bloudkova Velikanka 221.0 pkt 2. -5.0 pkt Ari-Pekka Nikkola
11. 8 grudnia 1990 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 216.4 pkt 2. -8.3 pkt Andreas Felder
12. 15 grudnia 1990 Japonia Sapporo Miyanomori 209.8 pkt 2. -5.0 pkt André Kiesewetter
13. 16 grudnia 1990 Japonia Sapporo Ōkurayama 201.8 pkt 1. - -
14. 4 stycznia 1991 Austria Innsbruck Bergisel 210.8 pkt 3. -10.8 pkt Ari-Pekka Nikkola
15. 12 stycznia 1991 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze 233.5 pkt 1. - -
16. 3 marca 1991 Finlandia Lahti Salpausselkä K-114 211.3 pkt 3. -3.6 pkt Andreas Felder
17. 10 marca 1991 Szwecja Falun Lugnet K-115 220.1 pkt 2. -4.3 pkt Mikael Martinsson
18. 24 marca 1991 Planica Velikanka 354.0 pkt 3. -1.0 pkt Ralf Gebstedt
19. 9 stycznia 1994 Austria Murau Hans-Walland-Großschanze 208.4 pkt 3. -5.8 pkt Noriaki Kasai
20. 6 stycznia 1995 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 248.4 pkt 3. -12.9 pkt Andreas Goldberger
21. 8 stycznia 1995 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze 228.3 pkt 3. -22.4 pkt Andreas Goldberger
22. 30 listopada 1996 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 263.3 pkt 1. - -
23. 1 grudnia 1996 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 261.8 pkt 3. -5.8 pkt Kristian Brenden
24. 29 grudnia 1996 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze 253.0 pkt 1. - -
25. 6 stycznia 1997 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 250.4 pkt 1. - -
26. 11 stycznia 1997 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 247.3 pkt 2. -5.2 pkt Primož Peterka
27. 19 stycznia 1997 Japonia Sapporo Ōkurayama 263.3 pkt 1. - -
28. 1 lutego 1997 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze 231.4 pkt 2. -6.3 pkt Martin Höllwarth
29. 2 lutego 1997 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze 116.5 pkt 2. -5.5 pkt Hiroya Saitō
30. 13 marca 1997 Szwecja Falun Lugnet K-115 188.3 pkt 2. -13.1 pkt Primož Peterka
31. 29 listopada 1997 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 247.9 pkt 1. - -
32. 30 listopada 1997 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 241.3 pkt 3. -6.7 pkt Jani Soininen
33. 8 grudnia 1997 Austria Villach Villacher Alpenarena 244.0 pkt 2. -2.0 pkt Masahiko Harada
34. 12 grudnia 1997 Czechy Harrachov Čerťák K-90 244.0 pkt 2. -4.5 pkt Masahiko Harada
35. 25 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf Heini-Klopfer-Skiflugschanze 394.5 pkt 2. -11.7 pkt Kazuyoshi Funaki
36. 23 stycznia 1999 Japonia Sapporo Ōkurayama 253.9 pkt 3. -8.0 pkt Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1985/1986
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Klingenthal Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Vikersund Vikersund St.Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Oslo Planica Planica punkty
- - - - - 71 11 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 5
Sezon 1986/1987
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Strbske Pleso Strbske Pleso Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Lahti Lahti Örnsköldsvik Falun Planica Planica Raelingen Oslo punkty
- - - - - 82 81 - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1987/1988
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Gallio St.Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Meldal Oslo Planica Planica punkty
12 12 2 19 - - 7 5 8 96 - - - - - - - - - - 56
Sezon 1988/1989
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Harrachov Oberhof Oberhof Chamonix Oslo Örnsköldsvik Harrachov Planica Planica punkty
1 3 4 16 2 7 1 4 14 5 - - 6 4 - 21 11 - 45 7 167
Sezon 1989/1990
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Zakopane St.Moritz Gstaad Engelberg Predazzo Predazzo Lahti Lahti Örnsköldsvik Solleftea Raufoss Planica Planica punkty
1 11 12 16 17 8 1 5 6 2 1 50 - 8 50 12 23 7 72 5 18 6 5 30 2 206
Sezon 1990/1991
Lake Placid Lake Placid Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Oberhof Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Lahti Bollnaes Falun Trondheim Oslo Planica Planica Strbske Pleso punkty
16 42 2 49 2 1 13 7 3 4 1 - - 25 3 15 2 13 - 8 3 6 201
Sezon 1991/1992
Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo St.Moritz Engelberg Oberstdorf Oberstdorf Lahti Lahti Örnsköldsvik Trondheim Trondheim Oslo Harrachov Planica punkty
22 16 - - 12 11 32 16 - - - - - 57 27 54 25 17 46 - - 10
Sezon 1992/1993
Falun Falun Ruhpolding Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Lahti Lillehammer Oslo Planica punkty
- - 31 38 30 16 33 6 24 - - - - - - - - 10
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Sezon 1993/1994
Planica Planica Predazzo Courchevel Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Murau Liberec Liberec Sapporo Sapporo Lahti Örnsköldsvik Planica Thunder Bay Thunder Bay punkty
- - - - - 7 12 17 13 3 - - 4 6 33 4 - 14 6 350
Sezon 1994/1995
Planica Planica Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Lahti Lahti Kuopio Falun Falun Lillehammer Oslo Vikersund Vikersund Oberstdorf punkty
40 - 8 29 26 3 3 38 8 - - 17 49 25 27 30 - - - - 11 240
Sezon 1995/1996
Lillehammer Lillehammer Villach Planica Predazzo Chamonix Chamonix Oberhof Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Kuopio Lahti Lahti Harrachov Falun Oslo punkty
33 31 41 22 18 - - 20 12 17 15 19 29 21 37 10 12 39 - - - - - 11 8 - 7 - 249
Sezon 1996/1997
Lillehammer Lillehammer Ruka Ruka Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Kuopio Falun Oslo Planica Planica punkty
1 3 4 9 48 6 1 8 9 1 2 4 27 1 4 2 2 - - - 7 2 4 6 14 1208
Sezon 1997/1998
Lillehammer Lillehammer Predazzo Villach Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Ramsau Zakopane Zakopane Oberstdorf Oberstdorf Sapporo Vikersund Vikersund Kuopio Lahti Lahti Falun Trondheim Oslo Planica Planica punkty
1 3 5 2 2 5 5 22 8 7 4 7 43 5 6 2 6 9 30 18 8 32 29 31 21 37 20 921
Sezon 1998/1999
Lillehammer Lillehammer Chamonix Chamonix Predazzo Oberhof Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Harrachov Kuopio Lahti Trondheim Falun Oslo Planica Planica Planica punkty
13 11 11 10 13 20 - - 10 17 10 15 14 16 10 18 3 5 4 7 - 9 - 13 14 34 14 - - 555
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1987/1988 - 1 - 1
1988/1989 2 1 1 4
1989/1990 3 2 - 5
1990/1991 2 3 3 8
1991/1992 - - - -
1992/1993 - - - -
1993/1994 - - 1 1
1994/1995 - - 2 2
1995/1996 - - - -
1996/1997 4 4 1 9
1997/1998 1 3 1 5
1998/1999 - - 1 1
suma 12 14 10 36

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Turniej Nordycki (Skandynawski)[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Puchar Świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
Hinterzarten Predazzo Stams punkty
12 18 35 501.0
1996
Trondheim Oberhof Hinterzarten Predazzo Stams punkty
20 16 27 8 16 77
1997
Courchevel Trondheim Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- 15 4 16 39 81
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował
lub nie zakwalifikował się

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W tym samym roku, również w Planicy Thoma skoczył 213 metrów, jednak nie ustał tego skoku.
  2. ↑ Skład drużyny: Heiko Hunger, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog
  3. ↑ Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Christof Duffner, Dieter Thoma, Jens Weißflog
  4. ↑ Skład drużyny: Sven Hannawald, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma
  5. ↑ Skład drużyny: Andreas Bauer, Dieter Thoma, Peter Rohwein, Thomas Klauser
  6. ↑ Skład drużyny: Andreas Bauer, Josef Heumann, Thomas Klauser, Dieter Thoma
  7. ↑ Skład drużyny: Heiko Hunger, André Kiesewetter, Dieter Thoma, Jens Weißflog
  8. ↑ Skład drużyny: Gerd Siegmund, Dieter Thoma, Christof Duffner, Jens Weißflog
  9. ↑ Skład drużyny: Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma, Gerd Siegmund, Jens Weißflog
  10. ↑ Skład drużyny: Christof Duffner, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma
  11. ↑ Skład drużyny: Sven Hannawald, Christof Duffner, Dieter Thoma, Martin Schmitt
  12. ↑ Skład drużyny: F. Brau, Robert Leonhard, Ch. Rimmel i Dieter Thoma
  13. ↑ Skład drużyny: Steffen Bartschat, Robert Leonhard, Dieter Thoma i L. Biller

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Personal best. skisprungschanzen.com, 2008-02-27. [dostęp 2012-02-24]. (ang.).
  2. ↑ 200m0405. skisprungschanzen.com. [dostęp 2018-03-21].
  3. ↑ a b Biografia Dietera Thomy na stronie skokinarciarskie.pl (pol.)
  4. ↑ Adrian Dworakowski: Moje trzy grosze czyli jeszcze o Turnieju Czterech Skoczni. Skijumping.pl, 2011-12-29. [dostęp 2011-12-29]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Mistrzowie świata w lotach narciarskich
Indywidualnie
Drużynowo
Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal