Francesco Marchetti Selvaggiani – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	14 kwietnia 1918
Konsekrator	Pietro Gasparri
Współkonsekratorzy	Carlo Pietropaoli; Bonaventura Cerretti
Konsekrowani biskupi
Marcos Sergio Godoy	16 maja 1920
Ettore Baranzini	5 czerwca 1933
Domenico Spolverini	18 czerwca 1933
Joseph Laurent Philippe	9 czerwca 1935
Biagio Budelacci	12 lipca 1936
Francesco Beretti	19 lipca 1936
Luigi Traglia	6 stycznia 1937
Francesco Pascucci	10 stycznia 1937
Hilaire Felder	13 czerwca 1938
Współkonsekrowani biskupi
John Alexander Floersh	8 kwietnia 1923
Alexis-Henri-Marie Lépicier	29 maja 1924
Jan XXIII	19 marca 1925
Constantino Ajutti	29 czerwca 1925
Edward Mooney	31 stycznia 1926
John Francis Norton	18 kwietnia 1926
Giovanni Battista della Pietra	19 marca 1927
Paschal Charles David Robinson	24 czerwca 1927
Giuseppe Nogara	25 kwietnia 1928
Riccardo Bartoloni	27 maja 1928
Joachim Rodrigues Lima	2 grudnia 1928
Evarist Zhang Zhiliang	14 kwietnia 1929
Olaf Offerdahl	6 kwietnia 1930
Giuseppe Pizzardo	27 kwietnia 1930
Pierre-Henri-Noël Gubbels	11 maja 1930

Francesco Marchetti Selvaggiani
	Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	1 października 1871 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	13 stycznia 1951 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Sekretarz Najwyższej Świętej Kongregacji Świętego Oficjum
Okres sprawowania	1939–1951
	Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	1948–1951
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	4 kwietnia 1896
Nominacja biskupia	16 lutego 1918
Sakra biskupia	14 kwietnia 1918
Kreacja kardynalska	30 czerwca 1930; Pius XI
Kościół tytularny	S. Maria Nuova; biskup Frascati i Ostii
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Marchetti Selvaggiani (ur. 1 października 1871 w Rzymie, zm. 13 stycznia 1951 tamże) − włoski biskup rzymskokatolicki, kardynał od 1930, sekretarz Kongregacji Świętego Oficjum w latach 1939–1951, dziekan Kolegium Kardynałów w latach 1948–1951.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1896 przyjął święcenia kapłańskie. W 1918 został mianowany arcybiskupem tytularnym diecezji Selecia di Isauria. W latach 1918–1920 był internuncjuszem w Wenezueli, w 1920 nuncjuszem apostolskim w tym kraju, a w latach 1920–1922 w Austrii. W latach 1922–1930 zajmował stanowisko sekretarza Świętej Kongregacji Propaganda Fide. W 1929 pełnił funkcję specjalnego przedstawiciel papieża Piusa XI w Etiopii.

Pius XI na konsystorzu celebrowanym 30 czerwca 1930 mianował go kardynałem prezbiterem S. Maria Nuova. Rok później Marchetti Selvaggiani został wikariuszem generalnym diecezji rzymskiej oraz archiprezbiterem bazyliki laterańskiej. W latach 1936–1951 kardynał biskup Frascati. Uczestniczył w konklawe w 1939. Nowy papież Pius XII mianował go sekretarzem Najwyższej Świętej Kongregacji Świętego Oficjum. Kardynał biskup Ostii, dziekan Kolegium Kardynałów i prefekt Świętej Kongregacji ds. Ceremonii od lutego 1948.

Został pochowany na rzymskim cmentarzu Campo Verano.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nota biograficzna Francesca Marchettiego Selvaggianiego w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [2011-07-10]
Francesco Marchetti Selvaggiani [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-07-10] (ang.).

[j-1] urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152

[A]

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)