10 Korpus Strzelecki (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

10 Korpus Strzelecki
10-й стрелковый корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1922, 1943

Rozformowanie

1941

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

3 Armia
7 Armia
8 Armia
58 Armii
51 Armii

Pawieł Dybienko, jeden z dowódców 10 KS.

10 Korpus Strzelecki (ros. 10-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.

Formowania i walki

[edytuj | edytuj kod]

Sformowany został w 1922 roku[1]. W 1939 roku wchodził w skład 3 Armii i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji brał udział w ataku na Polskę. Następnie w składzie 7 Armii uczestniczył w wojnie radziecko-fińskiej[1]. W 1941 roku, w czasie niemieckiego ataku na Związek Radziecki korpusem należącym do 8 Armii dowodził gen. mjr Iwan Nikołajew[2]. W tym czasie w 10 KS służyło około 25 000 żołnierzy, którzy mieli do dyspozycji 453 działa i moździerze oraz 12 czołgów[1]. Już na początku niemieckiego ataku 90 Dywizja została rozbita a resztki korpusu wycofały się do Rygi. Tam 10 KS został wzmocniony 22 Zmotoryzowaną Dywizją Strzelecką NKWD, ale i tak pod naporem wojsk niemieckich musiał wycofać się z miasta. W kolejnych walkach uczestniczył pod Tallinnem, skąd 28 sierpnia został ewakuowany do Kronsztadu[3]. W dniu 10 września 1941 roku 10 KS został rozwiązany[1].

10 KS był formowany jeszcze dwukrotnie. W czasie trzeciego (ostatniego formowania) mającego miejsce w 1943 roku został włączony w skład 58 Armii. Szlak bojowy zakończył w składzie 51 Armii uczestniczącej w likwidacji niemieckich wojsk odciętych w tzw. kotle kurlandzkim[4].

Dowództwo korpusu

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Szefowie sztabu:

  • płk Lew Samoiłow[6]

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1939 roku[7]:

jednostki korpuśne oraz

Skład 22 czerwca 1941 roku[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  2. a b c Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.
  3. Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 112.
  4. a b nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  5. Биография Павла Дыбенко - РИА Новости, 17.11.2017 [online], ru/20171117/1506989020.html [dostęp 2024-04-22] (ros.).
  6. a b Zarzycki 2014 ↓, s. 256.
  7. Zarzycki 2014 ↓, s. 257,255.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.