7 Korpus Zmechanizowany (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

7 Korpus Zmechanizowany
7-й механизированный корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1940, 1943

Rozformowanie

1941, 1946

Nazwa wyróżniająca

Nowoukraiński, Chingański

Dowódcy
Pierwszy

gen. mjr Wasilij Winogradow

Ostatni

gen. por. Fiodor Katkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

Podległość

Stawka

7 Korpus Zmechanizowany (ros. 7-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie i działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Korpus był formowany dwa razy. Pierwsze formowanie rozpoczęto 8 lipca 1940. Dowództwo 7 KZmech. sformowany na bazie dowództwa 57 Korpusu Strzeleckiego. W dniu 5 lipca 1941 posiadał na stanie: 725 czołgów, w tym: 29 T-34, 34 KW-1, 10 KW-2, 371 BT-7, 257 T-26, w tym 70 z miotaczami płomieni (chemiczne) i 24 T-38 oraz 68 samochodów pancernych BA-10 i BA-20. W chwili ataku Niemiec na ZSRR 7 KZmech. znajdował się w rezerwie Stawki. W lipcu w ramach Frontu Zachodniego prowadził działania bojowe na terytorium Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. (Bitwa białostocko-mińska). W 7 KZmech. w stopniu porucznik służył Jakow Dżugaszwili, syn Józefa Stalina. Pełnił funkcję dowódcy baterii w 14 pułku artylerii haubic 14 Dywizji Pancernej. Dowództwo korpusu rozformowano 17 lipca 1941 roku.

Drugie formowanie 7 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło na podstawie rozkazu NKO nr 1124070 z dnia 10 stycznia 1943 roku. W okresie styczeń 1943 – wrzesień 1945 roku 7 KZmech. uczestniczył w następujących operacjach:

Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1941:

Skład korpusu w 1943[2]:

  • 16 Brygada Zmechanizowana,
    • 240 pułk czołgów,
  • 63 Brygada Zmechanizowana,
    • 84 pułk czołgów,
  • 64 Brygada Zmechanizowana,
    • 177 pułk czołgów,
  • 41 Gwardyjska Brygada Pancerna,
  • 1440 pułk artylerii samobieżnej,
  • 1821 pułk artylerii samobieżnej,
  • 109 pułk artylerii przeciwpancernej,
  • 614 pułk moździerzy,
  • 40 gwardyjski dywizjon moździerzy (BM-13),
  • samodzielny batalion motocyklowy,
  • oddziały korpuśne:
    • 136 samodzielny batalion saperów (od 15.10.1943 r.),
    • 153 batalion remontowy (od 15.10.1943 r.), przeformowana 31.12.1944 r. na:
      • 547 polowa baza remontowa czołgów,
      • 548 polowa baza remontowa czołgów,
    • 163 samodzielna kompania chemiczna (od 15.10.1943 r.),
    • 612 samodzielna kompania transportowa (od 15.10.1943 r.),
    • lotniczy oddział łączności (od 15.10.1943 r.),
    • 40 piekarnia polowa od (15.10.1943 r.),
    • 1759 polowa kasa Gosbanku (od 15.10.1943 r.).
    • 2649 poczta polowa (od 15.10.1943 r.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]