French
Deutsch6 Gwardyjski Korpus Pancerny – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1942 |
| Rozformowanie | 1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. mjr Mitrofan Zińkowicz |
| Ostatni | gen. por. Wasilij Mitrofanow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk | wojska pancerne |
| Podległość | |
| Skład | 51 Gwardyjska Brygada Pancerna |
| Odznaczenia | |
    [1] | |
6 Berliński Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Lenina, Czerwonego Sztandaru, Suworowa i Bohdana Chmielnickiego (ros. 6-й гвардейский танковый Берлинский ордена Ленина, Краснознамённый, орденов Суворова и Богдана Хмельницкого корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
6 Gwardyjski Korpus Pancerny został sformowany w 1942, z przemianowania 12 Korpusu Pancernego[2]. Uczestnicząc w walkach na froncie wschodnim wchodził w skład 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej. Dowodzony był przez gen. mjr Wasilija Nowikowa[3]. W 1944 uczestniczył w operacji lwowsko-sandomierskiej Armii Czerwonej uczestnicząc w walkach o Przemyśl. Następnie brał udział w walkach na przyczółku baranowsko-sandomierskim. Pod Oględowem oddział ze składu 53 Gwardyjskiej Brygady Pancernej dowodzony przez Aleksandra Oskina powstrzymał niemieckie natarcie przeprowadzone z użyciem czołgów ciężkich Tiger II[4].
W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej 6 Korpus prowadząc natarcie (po sforsowaniu rzeki Pilicy) 17 stycznia 1945 dotarł na przedpola Piotrkowa Trybunalskiego, będącego silnym punktem obrony niemieckiej. Razem z innymi jednostkami uczestniczył w walkach o miasto, które zostało zdobyte w dniu następnym[5]. Kontynuując ofensywę uczestniczył w walkach o Wieruszów, Lubań, Chocianów i Zgorzelec[6], a zakończył w rejonie czeskiej Pragi[7]. Wcześniej w składzie 3 Gwardyjskiej Armii Pancernej 6 Gwardyjski Korpus Pancerny zdobył stolicę III Rzeszy[8].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- gen. mjr Mitrofan Zińkowicz[9] (26.07.1943 - 24.09.1943†)
- gen. mjr Iwan Suchow (24.09.1943 - 05.10.1943),
- gen. por. Aleksiej Panfiłow (05.10.1943 - 25.04.1944),
- gen. por. Wasilij Nowikow[3][10] (04.04.1944 - 06.01.1945)
- gen. por. Wasilij Mitrofanow (06.01.1945 - 30.06.1945)[11]
Szefowie sztabu:
- płk Beniamin Czernow (26.07.1943 - 06.11.1943)
- płk Paweł Pinczuk (07.11.1943 - 30.04.1944)
- płk Siergiej Lebiediew (01.04.1944 - 30.06.1945)[12]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
- 51 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Iwan Czugunkow[13]
- 52 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Ludwik Kurist[14]
- 53 Gwardyjska Brygada Pancerna, dowódca: płk Wasyl Archipow[15]
- 22 Gwardyjska Brygada Piechoty Zmotoryzowanej[16], dowódca: płk Mikołaj Michajłow[13]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 6-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk06.html [dostęp 2024-04-22].
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5545/
- ↑ a b Dolata 1971 ↓, s. 595.
- ↑ Zwierzyniecki 2018 ↓, s. 24.
- ↑ Dolata 1971 ↓, s. 206.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 62,201,263,327.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5545/
- ↑ Bahm 2015 ↓, s. 251.
- ↑ Jakubowski 1976 ↓, s. 195.
- ↑ Forczyk 2020 ↓, s. 287.
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5545/
- ↑ https://pamyat-naroda.ru/warunit/id5545/
- ↑ a b Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 420.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 62.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 201.
- ↑ 6-й гвардейский танковый корпус [online], ru/ussr/tk/gvtk06.html [dostęp 2024-04-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
- Iwan Jakubowski: Ziemia w ogniu. Warszawa: 1976.
- Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944–1945. Kraków: 2018.