Front Armii Rezerwowych – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 14 lipca 1941 |
Rozformowanie | 25 lipca 1941 |
Tradycje | |
Rodowód | Grupa Armii Rezerwy Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa |
Kontynuacja | Front Rezerwowy (I formowania) |
Dowódcy | |
Pierwszy | generał lejtnant Iwan Bogdanow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | piechota, artyleria, wojska pancerne |
Podległość |
Front Armii Rezerwowych (ros. Фронт резервных армий) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas II wojny światowej.
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]Front rezerwowych armii powstał 14 lipca 1941 na bazie dowództwa Grupy Armii Rezerwy Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa w składzie:
Powstał w celu zorganizowania obrony na długości 750 km na obszarze: Stara Russa - Ostaszków - Biełyj - Istomino - Jelnia - Briańsk. Front został rozwiązany 25 lipca 1941 roku, na podstawie dyrektywy Dyrekcji Kwatery Głównej Naczelnej z 25 lipca 1941 roku. Wojska frontu weszły w skład Frontu Rezerwowego oraz Frontu Zachodniego.