22 Korpus Zmechanizowany (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

22 Korpus Zmechanizowany

22-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	marzec 1941
Dowódcy
Pierwszy	generał major Siemion Kondrusiew
Ostatni	generał major Witalij Simwołokow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja	Równe
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane

22 Korpus Zmechanizowany (ros. 22-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie[edytuj | edytuj kod]

Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Borysowie na Ukrainie.

Skład[edytuj | edytuj kod]

• 19 Dywizja Pancerna – pierwotnie sformowana zimą 1940 r. w składzie 9 Korpusu Zmechanizowanego,
• 41 Dywizja Pancerna,
• 215 Dywizja Zmotoryzowana,
• 23 pułk motocyklowy,
• 549 samodzielny batalion łączności,
• 89 samodzielny zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
• 122 korpuśna eskadra lotnicza.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 22 Korpus Zmechanizowany liczył 24 087 żołnierzy (67% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

• 707 czołgów, w tym:
  • 31 KW-2,
  • 464 T-26,
  • 163 BT,
  • 47 czołgów z miotaczami płomieni (chemiczne,
  • 1 T-37^[1] ,
• 57 samochodów pancernych BA-10 i BA-20,
• 1226 samochodów,
• 114 ciągników,
• 47 motocykli.

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

• generał major Siemion Kondrusiew – 11.03.1941 – 24.06.1941 (ciężko ranny),
• generał major Władimir Tamruczi – 25.06.1941 – 28.07.1941,
• generał major Witalij Simwołokow – 29.07.1941 – 03.09.1941.

Działania[edytuj | edytuj kod]

W chwili ataku Niemiec na ZSRR korpus znajdował się w składzie wojsk 5 Armii Frontu Południowo-Zachodniego. W czerwcu 1941 roku 22 Korpus Zmechanizowany walczył w okolicach Dubna (Bitwa w rejonie Dubno – Łuck – Brody) z wojskami 1 Grupy Pancernej z Grupy Armii Południe. W trakcie walk w czerwcu – sierpniu 1941 roku korpus uległ całkowitej zagładzie. Straty:

• 07.07.1941: stan ok. 340 czołgów,
• 15.07.1941: stan 30 czołgów (2 BT i 28 T-26) oraz 17 samochodów pancernych,
• 01.08.1941: stan 5 czołgów.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Korpusy zmechanizowane Armii Czerwonej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8.
• Mark Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna ojczyźniana. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7510-130-0.
• 1941 ГОД: Сколько танков было у Сталина?/ 1941 rok: Ile czołgów miał Stalin?. [dostęp 2016-11-29].