19 Korpus Zmechanizowany (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

19 Korpus Zmechanizowany
19-й механизированный корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

marzec 1941

Dowódcy
Pierwszy

generał major Nikołaj Fieklenko

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Berdyczów

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

19 Korpus Zmechanizowany (ros. 19-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

Formowanie

[edytuj | edytuj kod]

Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Kijowskim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Berdyczowie na Ukrainie.

Skład

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 17 Korpus Zmechanizowany liczył 22 654 żołnierzy (63% stanu etatowego) oraz miał na stanie:

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]

Działania

[edytuj | edytuj kod]

W chwili ataku Niemiec na ZSRR korpus znajdował się w składzie wojsk 5 Armii Frontu Południowo-Zachodniego. Uczestniczył w walkach w okolicy Dubna (Bitwa w rejonie Dubno – Łuck – Brody). Po walkach w czerwcu/lipcu 1941 roku w korpusie na dzień 1 sierpnia 1941 roku zostało 28 czołgów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]